Als we ons nu allemaal eens minder zouden schamen?

*** Bij deze wil ik me op voorhand excuseren voor mijn taalgebruik in deze blogpost :p ***

Ik denk veel. Te veel. Ik zit vaak in mijn hoofd en over-analyseer alles. Vroeger kwam daar ook nog eens bij dat ik me heel erg aantrok wat anderen van me dachten. Dat zorgde ervoor dat ik me vaak niet genoeg voelde en me schaamde over alles en nog wat.

En dat is ook de trend in de maatschappij. We leven in een samenleving waar mensen zich schamen wanneer ze niet kunnen meedraaien of dingen doen die niet in een bepaald vakje passen. En anderzijds staan er nog meer mensen klaar om die personen met de vinger te wijzen en hen het gevoel te geven dat ze zich moeten schamen. Diep schamen, onder de grond kruipen van schaamte.

Wel, als er iets is dat ik tijdens mijn burnout heb geleerd is het: f*uck dat! F*ck de maatschappij der schaamte waarin niemand ooit genoeg is en je zelfs de grond wordt ingeduwd wanneer je geen duizendste bal aanneemt wanneer je er al 999 in de lucht houdt.

F*ck de maatschappij die ons leert dat het niet ok is om niet mee te kunnen en gewoon te blijven doen alsof dat wel zo is en ons daarin te prijzen.

Echt waar: f*ck dat allemaal!




Weet je wanneer ik me had moeten schamen? Als ik toen (burnout, depressie en al die shizzle) had doorgegaan om te voldoen aan maatschappelijke verwachtingen in plaats van hulp te zoeken. En dat is iets waar ik de laatste jaren meer en meer van overtuigd ben geraakt: mensen die een probleem hebben of in een situatie zitten waarbij ze zich niet goed voelen - groot of klein - en daar hulp of een oplossing voor zoeken die moeten zich niet schamen, die zijn niet gefaald, integendeel.

Mensen in vergelijkbare situaties die niets doen aan de situatie en anderen gaan judgen? Die zouden zich moeten schamen. Iemand met psychische problemen die uit zichzelf naar de psycholoog gaat? Nee die niet. Iemand die verzuipt in het huishouden en daar hulp voor aanneemt? Nope, die niet. 

En door dit te schrijven, heb ik ergens het gevoel dat ik net het tegendeel aan het doen ben van wat ik schrijf of hier mee wil bereiken, maar dat is zeker niet mijn bedoeling. Het enige dat ik wil bereiken door dit te schrijven is dat mensen milder zijn. Voor anderen en voor zichzelf.

Waarom ik dit nu allemaal schrijf? Vanaf deze week heb ik om de 2 weken een halve dag huishoudhulp. Ik heb daar verschillende redenen voor. De belangrijkste is dat ik sinds ik terug voltijds werk minder tijd heb. En ik ben tot de conclusie gekomen dat veel van die tijd gaat naar dingen die ik niet graag doe en waarvan ik geen energie krijg of gelukkig wordt. Het huishouden dus. 

Een tweede reden is omdat ik echt niet in de wieg ben gelegd voor een huishouden te runnen, echt niet. Ik doe graag boodschappen en ik kook graag en daar blijft het dan bij. Vaat durft zich hier wel eens opstapelen, ondanks vele apps en mijn bullet journal vergeet ik nog steeds regelmatig het vuilnis op tijd buiten te zetten en over de toestand in mijn washok ga ik gewoon zwijgen.

Dus voor mij was 1+1 gelijk aan 2 en ik besloot een deel van het huishouden uit te besteden. Ja, ik besteed het kuisen van mijn kleine appartement uit. En nee, hier zijn nog geen kids, enkel volwassenen en harige viervoeters. En ik doe dit zodat ik meer tijd heb om te bloggen, foto's te maken, te naaien, ... Ja, om dingen te doen die ik wél graag doe, die me energie geven en me blij maken.

En dat zijn dingen die mensen zo moeilijk lijken te begrijpen. Dat ik bewust kies om dingen te doen die ik graag doe en die voorrang geef op bepaalde andere zaken. Dat heeft ook al pareltjes van (vooral non-verbale) reacties opgeleverd. Maar het enigste wat ik denk op die momenten is hashtag #NOSHAME in hoofdletters. 

En wat als iedereen dat nu eens zou doen? Als we ons allemaal samen, collectief, eens minder zouden schamen? En anderen zouden beschamen? Zou dat niet beter zijn? Zouden we daar als samenleving niet beter en gelukkiger van worden? Van al die negatieve meningen overboord te gooien en wat meer voor onszelf en andere te zorgen?

Wat is het gene waarover jij wilt stoppen met je te schamen? Is dat schaamte die komt door jezelf of door de meningen van anderen? Wat het ook is: go you! Je bent goed bezig en ik sta aan de virtuele zijlijn met pomponnekes je aan te moedigen.

Liefs,
Miss Pixie

Reacties

  1. Groot gelijk! Je hoeft je niet te schamen, je neemt een beslissing die JOU gelukkiger, minder gestresst en blij maakt. Goed bezig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je moet vooral zelf doen waar je gelukkig van wordt. En als je daarvoor hier en daar wat hulp bij nodig hebt, hoeft niemand daarover te oordelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb er sinds maart ook eentje, de beste beslissing in jaren! De beslissing kwam er ook pas na veel getwijfeld maar tis zoals je zegt: nu blijft er meer tijd over om dingen te doen die ik graag doe. En geef ik een ander werk, ook niet onbelangrijk 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Groot gelijk en je hoeft je daar zeker niet voor te schamen! Het leven is veel te kort om iedere week opnieuw dingen te doen die je niet graag doet! Genieten van het leven dat zouden we veel meer moeten doen! Dus geniet maar van je vrijgekomen tijd ��

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amen!
    Ik zit nu ook al bijna een half jaar thuis met een BO, en eigenlijk wil ik ook heel graag een HHH, maar mijn schaamte is nog te groot "want ge werkt niet eens, wat doe je anders hele dagen?"
    Mss als ik weer ga werken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je moet gewoon doen waar jij gelukkig van wordt en je niks aantrekken van wat mensen zeggen. Het is uw leven. Ze zijn gewoon jaloers, nè!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wij hebben ook een huishoudhulp. Die medaille voor stofzuigen, in geloof daar niet in. Groot gelijk om daarvoor te kiezen als ke dat wilt!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mijn huishoudhulp, die startte vlak na de geboorte van de zoon zo’n 3 jaar geleden, is blijven langskomen toen ik een jaar thuis zat met een burn-out en depressie. Zodat ik me volledig op mijn herstel kon concentreren. #NOSHAME

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je hoeft je nergens voor te schamen, hoor. Al ken ik het gevoel wel. De eerste maanden dat ik een huishoudhulp had, wisten weinig mensen dat. Maar dat is voorbij. Ik doe dat zelf niet graag dus ik besteed het uit en daar heb ik geen kinderen voor nodig om dat te mogen doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed gezegd, no shame! Nergens voor nodig :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik schaam mij er absoluut niet voor dat wij een poetshulp hebben voor ons appartement. Of dat ik 90% ben gaan werken na de burn-out. Nope. Dat weiger ik. Mensen die daar problemen mee hebben, die mogen dat eens recht in mijn gezicht komen zeggen, als ze durven :-D Toegegeven, vóór de burn-out trok ik mij ook veel te veel aan van wat andere mensen over me dachten...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten