Leven in het moment

Vorige week maandag ging ik naar Disneyland. We hadden deze dag al eventjes gepland en het was dan ook serieus balen toen bleek dat de weergoden niet bepaald goedgezind waren die dag. Het heeft heel de dag niet gewoon geregend, maar echt gewoon met emmers uit de lucht gegoten. En elke keer als we dachten dat het niet erger kon regenen, bleek het wel zo te zijn.

Het resultaat was gesloten attracties, zotte wachtrijen en kletsnatte kledij. Maar kom, we maakten er het beste van want we waren tenslotte in Disneyland! En ik was daar met enkele van mijn favoriete mensen. Dus: genieten van elk moment :)

Dat was ook de reden dat mijn smartphone (op 3 foto's in mijn Instagram-stories na) enkel werd gebruikt om de Disneyland-app te checken. Want ik wou genieten van elk moment daar en van het gezelschap. Ik wou mijn ogen uitkijken tijdens het wandelen en het aanschuiven voor de attracties (want daar is zo veel te zien). En als je de hele tijd bezig met foto's en filmpjes te maken als “herinnering” dan mis je het maken van echte herinneringen.

Blijkbaar waren mijn gezelschap en ik  de enige die daar zo over dachten, want het enige dat ik nog meer heb gezien dan kapotgewaaide paraplu's en spuuglelijke poncho's waren mensen die Disneyland zagen door het schermpje van hun smartphone. Zo een zonde...

Mensen die zowat de hele wachttijd bezig waren met het filmen of fotograferen van het decor van de attractie en zo niet zagen dat hun zoon of dochter eigenlijk best wel nerveus was voor die attractie. Mensen die zelfs een hele rit op een rollercoaster filmden. Wat heb je daar aan? Door dat filmpje te bekijken ga je niet opnieuw die kriebels in je buik voelen hoor. Plus, volgens mij is filmen in die attracties ook nog eens keigevaarlijk.

Van de lichtshow op het einde van de dag kregen mijn zus en ik weinig mee. De paraplu's van de mensen voor ons speelden daar een kleine rol in, maar de tientallen mensen die met hun armen boven hun hoofd stonden te filmen en ondertussen iedereen (zelfs kleine kinderen) uit de weg duwden voor het beste shot waren de echte boosdoeners.

Sinds wanneer is het niet meer voldoende om gewoon ergens te zijn? Van te genieten van het moment? Van je ervaringen te delen met vrienden en familie door er over te vertellen? Moet echt alles op beeld en social media staan voor het echt te maken?

Iedereen die hier komt lezen, weet dat ik hou van social media en lichtjes Instagram-verslaafd ben. Maar intussen hoop ik dat jullie ook weten dat wat ik daar toon maar een deel is van mijn leven. Heel wat belangrijke dingen, groot of klein, die beleef ik gewoon offline want dat is het allerbelangrijkste.

Ik denk dat als iedereen wat meer in het moment zou leven in plaats van via een schermpje, dat de wereld er heel wat mooier zou uitzien.

Liefs,

Miss Pixie