Terugblikken, stilstaan en vooruitkijken (3)

Vorige maand begon ik aan dit drieluik van blogposts over mijn burnout. Ik blikte terug op hoe ik tot een burnout kwam en hoe ik die ervoer. Daarna vertelde ik jullie meer over hoe het nu gaat nu ik "genezen" ben. En vandaag sluit ik af met een positieve noot. Door vooruit te kijken naar de toekomst.

Hoe zal die er uit zien? Ik hoop niets anders dan rooskleurig, maar ik ben realist genoeg om te beseffen dat het eerder alle kleuren van de regenboog en er buiten zal zijn. Want dat is hoe het leven in elkaar zit. In de nabije toekomst zijn er een aantal concrete plannen:

• mijn diploma eventmanagement behalen. Nog 1 les te gaan en dan is het al examen, zo spannend!
  
  
• deelnemen aan marktjes met mijn webshop Made by Miss Pixie. En hopelijk de webshop nog wat verder uitbouwen. Er zitten nieuwe collecties in mijn hoofd en hoop ze na de feestdagen-drukte dan ook te kunnen realiseren.
  
  
• volop opdrachten zoeken voor de eventplanning en copywriting. De praktische zaken i.v.m. opstarten zijn nu zowat achter de rug, dus tijd voor the real stuff.
  
• de blog terug de aandacht geven die hij verdient.

Als je dat alles samenvat kan je zeggen dat mijn plan voor de toekomst eigenlijk is om te blijven bouwen aan mijn droom ;)

Verder heb ik het gevoel dat ik nog elke dag bijleer over mezelf en mijn eigen kunnen. En ook dat dat nodig is. Wat ik vooral nodig heb is om eindelijk te leren een evenwicht te vinden. Een evenwicht tussen loslaten en structuur. Tussen mijn lichaam en mijn hoofd. 

Ik ben soms nog zo bang om te vervallen in mijn oud, overgestructureerd en perfectionistisch gedrag dat ik zelfs maar de kleinste structuur vermijd. En dat terwijl ik dit wel nodig heb en het me veiligheid geef. Dus hop hop naar een gezond evenwicht. Naar een blogkalender zonder te stressen. Naar lijstjes met plaats voor verandering. Naar regelmaat met ruimte om te ademen. 

Qua gezondheid blijft de vermoeidheid me regelmatig parten spelen. Ik heb die rustmomenten nog steeds nodig en vind het wel moeilijk om me er bij neer te leggen. Maar wat ik wel al heb opgegeven is om er een stempel op te plakken. Of het nu burnout, fibromyalgie, CVS, ... of nog iets anders is, het is een deel van mij. Een deel dat ik een plaats moet geven. Een deel waarop ik af en toe wel beoordeeld (of ja, veroordeeld) word. Een deel dat ik zelf niet leuk vind, maar er wel is. Ik kan alleen maar hopen dat het vanaf nu beter zal gaan.

Liefs,

Miss Pixie

(En na al die serieuze blogposts, zal ik een dezer nog eens creatief uit de hoek komen. Wat denken jullie?)