Openhartige brief aan mijn 16-jarige zelf... #boostyourpositivity

Liefste 16-jarige Stephanie,

je hebt al een heel lange weg afgelegd en je hebt nog een langere te gaan. Je maakte in je jonge leven al heel wat mee en het spijt me om te zeggen meisje, maar er staat je ook nog heel wat te wachten. Ik zou je alles kunnen vertellen en je voor veel verdriet en pijn kunnen behoeden, maar dat ga ik niet doen. Hoe zwaar het ook was, het heeft je gemaakt tot wie je bent. Van die façade van zwarte kledij, dito nagellak en boze muziek tot het glaasje te veel drinken om er bij te horen. Van je keuzes laten beïnvloeden om goed te doen voor anderen tot je lichaam verwaarlozen. Je moet erdoor spartelen. Je zal het nu niet geloven, maar binnen 9 jaar zal je tevreden zijn met wie je bent geworden.

Lieve meid, je weet het nu nog niet, maar deze leeftijd is echt een kantelpunt voor jou. In de nasleep van je taalreis naar York zal er een vriendengroep gevormd worden die er tot op de dag van vandaag is. Zij zullen diegene zijn met wie je voor het eerst naar een festival gaat. Totaal onvoorbereid met enkel een doos Cracotten en een pot Nutella (die zal trouwens de laatste dag worden afgenomen door de security, maar no worries: de Cracotten waren toch al op). Zij zullen ook diegene zijn die samen met een fles Martini Fiero voor je klaar staan om je gebroken hart te lijmen en met wie je nog fantastische weekendjes weg, avondjes uit, ... zal beleven. Met wie je zal lachen, zal wenen, ruzie zal maken, minder contact zal hebben, maar die er uiteindelijk toch nog altijd zullen zijn.

Een gebroken hart en een fles Martini fiero: Charliens Angels waren geboren.

Pukkelpop 2007 <3

Als er plots iemand de les geschiedenis binnenwandelt met een briefje om je in te schrijven voor vrijwilligerswerk bij Lentekind: aannemen en DOEN! Week 1 en week 8. Waarschijnlijk snap je daar nu nog niets van, maar het zullen een paar van de geweldigste weken van je leven worden! Je zal daar veel leren over je zelf en het zal je verdere levensloop bepalen. Ik weet dat het de doorslag zal geven in je studiekeuze ook al twijfel je nog zo hard. Je zal er geen spijt van hebben. Ook niet van dat jaar unief. Ook al zal je op dat moment het gevoel hebben dat je faalt en dat je niet goed genoeg bent. Achteraf zal je beseffen dat iedereen die in dergelijke situatie zou zitten, zijn schoolwerk zou verwaarlozen. Het ligt niet aan je kunnen.

Pas als je aan de hogeschool zit, zullen er heel wat puzzelstukken op zijn plaats vallen. Je zal jezelf beter leren kennen en heel wat dingen beter begrijpen. Hier pas ga je beseffen dat je niet minder bent dan een ander. Je gaat beseffen dat je niet dom bent, gewoon omdat wiskunde en fysica je ding niet zijn. Je gaat mensen leren kennen met een hele open blik die hetzelfde denken dan jij. Gelijkgestemde zielen zoals je ze nooit meer zal tegenkomen: creatief, spontaan, behulpzaam en met een serieuze hoek af. Je leert door hen jezelf aanvaarden zoals je bent. Je breekt door je cocon die je zo zorgvuldig hebt opgebouwd en laat het "meisje"meisje dat houdt van roze, glitters, rokjes, muziek uit de nineties, creatief gepruts, ... eindelijk vrij. En je laat een vlinder-tattoo op je heup zetten om je blijven te herinneren aan het moment waarop alles anders werd.

Ortho's 4-ever

Ach meisje, je hart zal worden gebroken en weer worden gelijmd. Je zal vrienden maken en vrienden kwijtraken. Je zal fouten maken en de verkeerde keuzes. Je zal verdriet hebben en boos zijn op de wereld. Je zal je afvragen waarom jij dit allemaal moet doormaken. Maar uiteindelijk zal je je vooral de goede dingen blijven herinneren.

Maar hier zijn toch nog enkele dingen die ik je wil meegeven:

• EET! Zorg voor je lichaam. Elke middag bruine boterhammen met confituur en 's avonds aardappelen met mosterd is echt niet voldoende. En als ik jou was (en dat ben ik eigenlijk ook :p) zou ik toch wat eten als ik uitga. Want een hele dag niet eten om een platte buik te hebben als je uitgaat, is echt DOM! Het zal je heel wat gênante situaties en moeilijke fietstochtjes besparen.
  
• Je bent echt niet dik. Binnen 9 jaar zal je naar foto's kijken en denken "Wat was ik toch mager toen!'. Echt waar! Je gelooft het niet eh? Nu weeg je 5 kilo meer dan toen en dat is 5 kilo vol geluk.
  
• Praat met mensen. Deel met hen wat je doormaakt! Zo zullen ze beter begrijpen waarom je soms zo moeilijk bent. Het zijn je vrienden, ze zullen je niet veroordelen maar er voor je zijn.
  
• Let op je zus. Ze heeft je meer nodig dan ze laat blijken. Jullie gaan nog beste vriendinnen worden die zowat elke week samen iets doen. Ja, met dat klein monster ja. BFF's zeg ik je. Dus draag nu al meer zorg voor haar, want anders ga je er later veel spijt van hebben.
  
• Ik weet dat je je schaamt voor je thuis, voor je mama en je papa. En dat je boos bent voor alles wat je hebt moeten doormaken. Weet dat ondanks alles wat ze hebben gedaan en wat ze nog gaan doen, ze je graag zien. Ze proberen hun best te doen. En geef jezelf niet de schuld.
  
• Als je zus plots praat over de grote broer van een vriendin van haar en dat je je nummer aan hem moet geven: DOEN! Echt waar, geloof me, doen! Het zal de liefde van je leven worden en je krijgt er een geweldige schoonfamilie bij.
  
• Oh ja, spaghetti uit De Brug als je avondje Overpoort hebt gepland: niet doen! Net zoals appeljenever op kermis Opperstraat en de combi witte wijn/bier op de eerste avond van Pukkelpop 2008. Ik bespaar je details, maar doe het gewoon niet!

Heel veel liefs van de bijna 25-jarige Stephanie.