Lesgeven in Brussel (2): de uitdagingen

Vorige week kon je hier een interview lezen met An van Nononsonsmoms over een job met passie, nl. lesgeven in Brussel. In het Nederlandstalig onderwijs dan nog wel. Net zoals mij staat ze in de zorgwerking van haar school. Want in alle Brusselse scholen is er naast het team van klastitularissen ook nog een heel zorgteam. In Vlaamse scholen ligt het aantal SES-uren zoals dat dan noemt een stuk lager dan bij ons in Brussel. Hoe dat komt?

Wel die SES-uren worden berekend aan de hand van enkele kenmerken: of de ouders werk hebben, of de ouders thuis Nederlands spreken, ... Dingen die vaak niet het geval zijn. Resultaat? Veel (maar nog net niet genoeg) zorg voor onze ketjes. En dat is maar goed ook als je kijkt naar de uitdagingen waar Brusselse leerkrachten elke dag mee te maken hebben:

• "Je ne comprend pas le néerlandais."
  
  
  Ja, dat is een zinnetje dat we bijna dagelijks horen van onze ouders. Ze willen hun kinderen meertalig opvoeden en laten hen daarom in het Nederlands naar het school gaan terwijl ze zelf geen Nederlands spreken. Jammer genoeg loopt daardoor de mondelinge (hoewel al onze leerkrachten een aardig mondje Frans spreken) en schriftelijke communicatie soms wat moeilijk. Ook merken we dat ondersteunen bij het huiswerk daardoor niet altijd even gemakkelijk is.
  
  
  
  
• Een andere schoolcultuur.
  
  
  Heel wat van onze ouders hebben een andere culturele achtergrond en een hele andere visie op schoolgaan. Zo bestaat er in heel wat landen geen kleuterschool en is het heel moeilijk om de ouders het belang ervan te laten inzien. Jammer genoeg zijn er heel wat ouders die de kleuterschool beschouwen als een soort van gratis opvang en daardoor hun kinderen heel onregelmatig naar school laten komen.
  
  
  Ook in de lagere school hebben we in bijna elke klas te maken met problematische afwezigheden. Dit opvolgen is al bijna een fulltime job op zich.
  
  
  
  
• Wissels in het team.
  
  
  Op intervisies en bijscholingen is dit iets wat ik vaak hoor: elk jaar zijn er binnen de Brusselse lerarenteams heel wat wissels. Ook bij ons op school is dit het geval. Dat komt doordat leerkrachten dichterbij werk vinden, doordat vastbenoemde leerkrachten terugkomen uit TAO, ... Het resultaat is dat je als tijdelijke leerkracht helemaal geen zekerheid hebt.
  
  
  
  
• Zij-instromers
  
  
  In ons team zijn er momenteel 3 waaronder ikzelf: mensen met een ander bekwaamheidsbewijs. Niet iedereen wilt komen lesgeven in Brussel en dus worden heel wat vacatures ook opengesteld voor mensen met een pedagogisch diploma. Zo ben ik zelf ook voor een vervanging aangenomen en 2 jaar later werk ik dus nog in het onderwijs. Maar het is niet eenvoudig en ik moet mezelf nog harder bewijzen dan andere teamleden.
  
  
  Op sommige vlakken vind ik mensen met een ander diploma een verrijking voor het team omdat zij een bredere kijk hebben dan leerkrachten soms hebben. Anderzijds hebben zij vaak niet de juiste didactiek of kennis van het leerplan om voor de klas te staan. Dus, een uitdaging voor iedereen!
  
  
• Onze schoolgebouwen
  
  
  Ha, ik hoor alle Brusselse leerkrachten al tot hier zuchten! Onze gebouwen zijn vaak niet wat ze moeten zijn: kleine klassen (denk: ruimte voor 15 leerlingen, maar er 25 inproppen), er is niet overal internet, de helft van de speelplaats is ingenomen door een containerklas, er zijn onvoldoende toiletten, ... 
  
  
  En dan delen de Nederlandstalige en Franstalige scholen vaak ook nog een gebouw, wat voor heel wat rompslomp zorgt. Wat ook nog voorvalt is dat een school is opgesplitst in verschillende vestigingsplaatsen. En in de meeste gevallen heb je een combinatie van al deze factoren.

Maar het is niet allemaal kommer en kwel. Lesgeven in Brussel is echt leuk! En waarom dat zo is, vertel ik jullie volgende week.

En liefste juffen, wat is volgens jullie de grootste uitdaging aan lesgeven (al dan niet in Brussel)?

Liefs,

Miss Pixie

P.S.: Je kan via deze link nog stemmen voor de Cas&Nina naaiwedstrijd door mijn foto te liken. Zeker doen :)