Over prioriteiten stellen, frustraties en mijn lijf

Leeswaarschuwing: persoonlijke post met een hoog klaaggehalte. Tis maar dat je het weet ;)

Het is van 1 september geleden dat ik hier nog schreef. Niet omdat ik het bloggen beu ben of er geen zin in had, maar simpelweg omdat het er gewoon niet van kwam. September is emotioneel en mentaal een zware maand voor mij. Het is dé maand waarin in 2015 alles veranderde. En dat woog op me. In combinatie met heel wat andere factoren zorgde het er voor dat ik de afgelopen weken prioriteiten moest stellen en de blog was daar geen van.




In de grote vakantie werkte ik dagshiften tot 17 uur. Nu de vakantie voorbij is, schakelde ik terug over op avondshiften tot 19 uur. Ik had daar vorig jaar eigenlijk geen probleem mee, maar na zo 2 maanden tot 17u te werken en 's avonds nog veel gedaan te krijgen, heb ik echt moeite om me terug aan te passen. Het wordt ook al vroeger donker en dat helpt er niet bepaald aan. Door wat verschuivingen op het werk kreeg ik ook een ander takenpakket waar ik nog wat moet aan wennen.

Omdat ik gedurende de week 's avonds minder gedaan kreeg, moest ik goed plannen wat ik deed tijdens mijn bijberoep-dagen. Ik moest keuzes maken en prioriteiten stellen. Mijn weekends zaten goed volgepland met sociale gebeurtenissen, optredens van het lief en markten of workshops. Onvoorbereid zijn op een markt of workshop is niet het strakste plan, dus kroop daar veel tijd in tijdens de bijberoep-dagen.

Ik maakte een nieuwe collectie juwelen voor het najaar, fotografeerde die en zette ze online in de webshop. Daarop volgden (custom) bestellingen die met veel zorg en liefde werden gemaakt, verpakt en verzonden. Ik werkte nog aan andere nieuwe items voor de shop die nog niet online raakten.




De grootste spelbreker de laatste weken was echter - ra ra ra - mijn lijf. Wie me volgt op Instagram zag het misschien al in mijn stories. Van ziek naar vermoeid naar insomnia. Het kwam de laatste weken allemaal voor. En dat frustreert me zo. Het frustreert me dat mijn lijf me tegenhoud om voor 100% te gaan voor mijn bijberoep. Want plannen, ideeën en ambitie genoeg. Energie daar in tegen. 

Het frustreert me dat mijn lijf me tegen houdt om 100% te genieten van het huwelijk van een vriendin. Het frustreert me dat ik tegen het dessert al doodop was en na 5 nummers op de dansvloer naar toilet moest hollen omdat ik een paniekaanval voelde opkomen. Het frustreert me dat ik tijdens een weekendje weg spelbreker ben door dutjes te moeten inlassen en daarna geen energie mee over te hebben om nog buiten te gaan. Het frustreert me dat ik vaak 1 dag in de week gewoon volledig plat lig in de zetel, gewoon omdat ik niet anders kan. Want de laatste weken werden gekenmerkt door opstoten van gewrichtspijn, zenuwpijn en spierpijn zonder duidelijke oorzaak.

Ik weet dat ik het rustig aan moet doen. Dat ik lief moet zijn voor mijn lijf. Dat mijn lijf duidelijk maakt dat mijn hoofd te veel wilt. Ik weet het. En ik begrijp het. Ik weet dat ik mijn grenzen moet bewaken. Wilt dat dan zeggen dat ik dat leuk moet vinden? Absoluut niet. Ik denk dat ik wel het recht heb om me hier af en toe in te frustreren. 

Sorry voor het geklaag, maar schrijven dat helpt mij. Alles er even uitgooien. En jullie mogen van mij gerust weten dat het achter de gestylede Instagram-foto's en opgewekte Facebookposts vaak geen rozengeur en maneschijn is. Dat wat je toont op social media niet altijd 100% de realiteit is. 




Maar we sluiten af met een positieve noot...
  • De afgelopen weken werd de hele Bullet Journal België groep vernieuwd en ik verstuurde net alle mailtjes voor onze eerste swap.
  • Ik haalde mijn eerste freelance schrijfopdracht binnen.
  • Jullie zijn allemaal enthousiast over de nieuwe juwelencollectie.
  • Ik mocht deze week op gesprek bij Femma en ik mag daar vanaf januari 2018 workshops geven.
  • Er zijn nog enkele leuke projecten ontstaan de afgelopen weken waar ik nog niet veel kan over zeggen. Maar meer daarover binnenkort ;)
  • Het 5:2 dieet loont echt. Er stond deze week een ander cijfertje vooraan en ik ben daar zeer blij mee. Nog 1,7 kg te gaan.
  • En tot slot: er staat dus gewoon een blogpost online! :)
Hoe was jullie september tot nu toe? Btw, schouderklopje als jullie heel deze post hebben gelezen. Want er staat echt wel heel wat gezaag in. Mijn excuses. Ik had jullie wel gewaarschuwd.

Liefs,
Miss Pixie

Reacties

  1. Veel hartjes voor je positieve nootjes! En hoera voor je juwelencollectie, ik doe mezelf binnenkort iets kado!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoera voor cadeautjes voor jezelf. Dat zijn de beste cadeautjes ;)

      Verwijderen
  2. Knuffel knuffel
    Hier jasper vandaag 5jaar feest maar hij heeft al elke dag traantjes als hij zijn klasje binnengaat, dan tranen en mimi roepen, breekt mijn hart. Maar hij is dapper.robin leert frans ondertussen.
    Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 😍😍😘😘😘😘😘😍😍😘😘😘😘

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knuffel! Hier zijn de laatste maanden ook geen blogs met geproduceerd, om dezelfde reden. Luister naar je lijf, je hebt het zo hard nodig!!
    Wikkelgatjes (eenhuisjeopdebuiten.wordpress.com)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vele hartjes voor je. Voor deze blog, bewondering en deelse herkenning. Zelf blog ik momenteel ook veel minder door problemen in de familie. Proficiat met je positiviteit en je leuke vooruitzichten! Hopelijk snel beter.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heel veel hartjes terug!
      En sterkte met de problemen in de familie. Hopelijk snel opgelost.

      Verwijderen
  6. Als.je al niet meer mag "klagen" op je eigen blog... verzorg je goed!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel.
      En dat is eigenlijk waar. Het is mijn eigen blog, ik mag hier eigenlijk doen wat ik wil :p

      Verwijderen
  7. Het kan maar deugd gedaan hebben! Veel succes nog. Het klinkt alvast alsof je goed bezig bent en dat het hard aan het gaan is met je bijberoep! Proficiat!
    Van mijn kant is het ook wat stil geweest op de blog. Druk geweest en weer moeite met schrijven. Ik probeer dat dit weekend te verhelpen :-) We zien wel. Als het lukt, fantastisch. Als het niet lukt, ook goed ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel, lief van je :)
      Hoop dat de schrijfkriebels bij jou ook snel terug zijn :)

      Verwijderen
  8. Zo frustrerend als je lijf niet mee wil met wat je zo graag doet! Hier had ik in september ook weinig tijd om te naaien, maar dat komt (mede door het nieuwe schooljaar) ook omdat ik me inschreef voor Pilates en fitness, en dus nu drie extra avonden in de week weg ben. Niet evident, maar 't is voor mijn lijf. En ik heb dat toch echt wel nodig. 't Is jammer dat je die tijd voor jezelf altijd moet nemen buiten je werkuren eh :p

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Echt he? Ik ben zo hard voor die 30-uren week van Femma! Meer me-time ;)

      Verwijderen
  9. Herkenbaar... Neen zeggen moet je leren, in mijn geval toch. Chapeau voor je eerlijkheid. En je positiviteit 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het knap dat je zo open en eerlijk durft zijn op je blog!
    Ik heb ook een moeilijkere week achter de rug: terug studeren dus terug een nieuw evenwicht vinden, energie opnieuw verdelen, minder dingen kunnen doen waarvoor je zoveel tijd hebt. Ben op dit moment ook een beetje aan het panikeren maar komt allemaal wel goed, ooit.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat open en eerlijk zijn is een heel proces geweest, maar het doet me deugd om het te delen en ik krijg altijd zo een mooie reacties.
      Succes met je nieuwe studies! En hoop dat die ooit er snel is ;)

      Verwijderen
  11. Oohh zelf jaren in een dagcentrum gewerkt en zo herkenbaar �� de vakantie is druk door continue aanwezigheid van de kinderen maar wat genieten om op tijd thuis te zijn! En dan ineens gedaan, terug 19u... Ik kon het om den duur niet meer aan, zeker niet toen ik zelf aan kids begon te denken.
    Ik hoop dat je lichaam terug wat meewilt en je energie hebt om te doen wat je graag doet!
    En klaar maar af en toe! Kan alleen maar goed doen he!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja die vakantie, dat is zo dubbel. Tegen het einde was ik ergens wel blij dat het gedaan was, want ze waren niet meer te genieten de gasten. Maar die 2 uur vroeger thuis, dat deed zo veel! En kan het me voorstellen dat je het in combinatie met eigen kids niet meer zag zitten.

      Verwijderen
  12. Ik begrijp het VOLLEDIG. We leiden eng gelijkaardige levens.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dikke knuffel, die heb je zeker verdiend.
    Ondanks de moeilijke tijden blijf je altijd het positieve zien, en dat is een prachtige eigenschap.
    Keep you're head up :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Blij dat je bericht toch nog eindigt met een fijn lijstje! Niet omdat ik het teveel gezaag vond, wel omdat ik het zo hard herken, die frustratie over dat stom lijf dat niet meer meewil met dat hoofd (of dat hoofd dat dan zelf tilt slaat). En ja, ook al weet je wel al beter wat kan en niet kan, dat maakt het daarom inderdaad niet plots plezant of makkelijk. Goed dus dat er naast die frustratie nog genoeg écht toffe dingen zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik hoop dat je intussen - we zijn immers al twee maanden verder; ik ben weer eens keihard bij met lezen ahum - je wat beter voelt en wat meer je draai hebt gevonden in het nieuwe ritme. Ik baal ook als een stekker als ik leuke dingen moet missen omdat ik gewoon te moe ben. Je mag die signalen van je lijf niet negeren... Volg je eigen tempo. Die leuke dingen wachten wel.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten