Ik ben het moe van moe te zijn

Als je me vraagt hoe het met me gaat, heb ik 1 héél consistent antwoord: moe. De ene dag doodmoe, de andere andere dag een beetje moe. Maar uitgerust? Dat nooit eigenlijk.


Ik begon vol enthousiasme en goede moed aan het nieuwe jaar. 2017 zou mijn jaar worden en ik zou de naweeën van mijn burnout achter mij laten. Niet dus. Op 5 januari zat ik uitgeput te wenen bij de dokter. Mijn lichaam weigerde dienst: ik was slap, bloeddruk stond te laag, had mirgaine, ... Kort gezegd: ik was oververmoeid. De dokter schreef me een week thuis met de boodschap: "slapen, eten & drinken. Oh, en vitamientjes nemen".

Ik heb toen een week lang geslapen, dutjes gedaan en gerust. Opgelucht dat ik eerder die week nog ergens energie had gevonden om een paar blogposts te schrijven en te plannen. Opgelucht dat er heel wat eten in de diepvries stak. Opgelucht dat er even geen bestellingen binnenkwamen in de webshop. Er was ruimte om te rusten.

Maar ik was ook enorm kwaad en gefrustreerd. En vooral moe, ik ben het moe van moe te zijn. Ik ben het moe dat ik nooit uitgeslapen ben. Ik ben het moe dat ik me niet meer goed kan concentreren of dingen kan onthouden. Ik ben het moe dat mijn lijf voelt als dan van een tachtigjarige.

Het is zo moeilijk om uit te leggen hoe het voelt als je 0 % veerkracht en weerstand hebt. Om duidelijk te maken dat elk beetje stress, elke drukke dag of elke slechte nacht je gewoon omver blaast. En dat je niet gewoon direct kunt rechtstaan, maar terug moet recht kruipen. En ondertussen misschien nog een paar keer struikelt voor je er weer helemaal staat.

En dan zijn er nog steeds mensen die denken dat het tussen mijn oren zit. Dat ik niet genoeg probeer of dat ik niet wil. Oooh geloof me mensen: ik wil wel! Ik wil heel graag. Ik wil 's morgens zingend opstaan en de dag door dansen alsof het leven een feest is. Ik wil vol energie zitten en voltijds werken en daarnaast nog 1 miljoen andere dingen doen. Ik wil dat allemaal zó graag. Maar ik kan het niet. Niet meer. 

Ik wil geen familiebezoekjes afzeggen. Ik wil niet aan mijn lief moeten vragen om me nog voor het dessert naar huis te brengen als we op een trouwfeest zijn. Ik wil geen mensen teleurstellen als ik alweer eens ziek ben en daardoor een afspraak moet afzeggen. Maar mijn lichaam beslist soms dingen tegen mijn wil.

Oh wat ben ik het moe van moe te zijn.

Liefs,
Miss Pixie

Reacties

  1. Heb je al eens een test in het slaaplabo laten doen?
    Het kan bijvoorbeeld zijn dat je niet in een diepe slaap geraakt. Hoe veel je dan ook slaapt, je blijft je altijd moe voelen, wat dan weer voor depressieve klachten ed kan zorgen.
    In UZ Gent begeleiden ze je daar heel goed. Heb het ook in Hasselt laten doen, dat was een fiasco. Donderdag weet ik de uitslag van UZ Gent. Heb het daar opnieuw moeten laten doen omdat in hasselt de testen onvolledig waren....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee dat heb ik nog niet gedaan. Misschien wel eens een idee.
      Ik weet dat ik de meeste nachten niet diep slaap. Ik word bij wijze van spreken wakker van een speld die op de grond valt.
      Ik ga het eens bespreken met mijn huisarts. Bedankt voor de tip.
      En fingers crossed voor uw uitslagen van UZG ;)

      Verwijderen
  2. Oh Stephanie, ik wilde dat ik het kon oplossen, maar ik zit hier alleen maar te knikken. Want ja, het is zo vermoeiend om altijd moe te zijn. En ook al is het bij mij momenteel fysiek gelukkig beter (lang leve dat ijzerinfuus dat mijn ijzerwaardes eindelijk omhoog kreeg), maar het deel "dat tussen mijn oren zit" wil nog altijd niet mee. Ik was zo blij in de kerstvakantie energie genoeg te hebben om iedereen te zien en maar één keer ergens later toe te komen, omdat ik nood had aan rust. Tja, het was ook super, maar ik heb het daarna wel moeten bekopen...
    Proberen het te aanvaarden en geen energie te verliezen in frustraties, dat is wat we moeten doen zeker?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja dat is waar, dat zouden we moeten doen. En dat lukt, 95% van de tijd ;) Maar het is niet altijd even eenvoudig he.
      Blij voor jou dat de feestdagen goed gelopen zijn.

      Verwijderen
  3. Oh wat jammer voor je dat je lichaam zo moe blijft. Knuffeltje

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh wat jammer voor je dat je lichaam zo moe blijft. Knuffeltje

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zijn er nog energievretende zaken die je kunt schrappen? Heel veel dingen kosten sowieso net wat meer energie voor een introvert en/of HSP... Ik duim voor je dat er een moment komt dat het slopend-moe-gevoel minder frequent aanwezig is!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jammer genoeg niet :(
      Ik werk 3 dagen per week en op die dagen doe ik amper iets anders dan werken en rusten.
      En de andere dagen ben ik bezig met huishouden, bijberoep, familie en rusten.
      Ik ga voor mezelf mss nog eens de balans moeten opmaken en opnieuw dingen schrappen.
      Lief dat je voor me duimt <3

      Verwijderen
  6. ik duim mee dat je vlug beter mag worden!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ken het! Als ik zeg hoe ik mij voel antwoordt mijn familie al...moe zeker. Jij bent altijd moe... pijnlijk om te horen. Zeker omdat ik net als jou borrel met ideetjes en plannetjes. Ik probeer zoveeeel mogelijk positief te denken en het woord moe niet te gebruiken. Soms werkt dit echt!!! Dikke knuffel Stephanie... wij moe meisjes gaan dit overwinnen. Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad pijnlijk & op den duur ben je bang om het te zeggen he?
      Dikke knuffel terug!

      Verwijderen
  8. Mag ik je iets vragen? Ga je bij een psycholoog? Niet dat ik denk dat het tussen je oren zit (zeker niet!) maar misschien kan spreken over je leven je wel helpen om alles op een rijtje te krijgen en die dingen eruit te filteren die te energie-vretend zijn. Spreken kan wonderen doen, dat heb ik zelf al aan de lijve mogen ondervinden! Hopelijk vind je dit jaar een oplossing! X

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Toen ik thuis was ben ik een jaar lang regelmatig naar een psycholoog geweest. Jammer genoeg is zij gestopt bij de groepspraktijk waar ik ging & sloot ze daarom mijn dossier af. Maar zoals je zegt: praten helpt en een psycholoog helpt zeker. Dus momenteel op een wachtlijst voor nieuwe hulp.
      Dankjewel voor je lieve reactie.

      Verwijderen
  9. Heel herkenbaar. Maar het wordt ooit beter, dat weet ik. Veel sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Herkenbaar. Ik kroop er vorig jaar door. Moed en geduld en vooral veel aan jezelf denken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat probeer ik ;)
      Hoop voor jou dat het bij jou beter gaat.

      Verwijderen
  11. Ik voel me ook vaak zo, maar dan vraag ik mij af. Zijn er echt mensen die fluitend wakker worden, voltijds werken en daarna nog de wereld aankunnen? Zo ja, dan voel ik mij ook enorm gefaald! Ik heb ook altijd het gevoel dat ik uitgeput ben. (Zeker nu in de winter)
    Vooral aan jezelf denken is belangrijk denk ik, maar dat is gemakkelijk gezegd. :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad niet altijd makkelijk. Kunnen maar proberen eh.

      Verwijderen
  12. Ik leef met je mee! Mijn burn-out is al heel wat jaren geleden. Ik kreeg ook de diagnose fybromyalgie. Die heb ik steeds in twijfel getrokken en ben zelf op zoek gegaan naar oplossingen om me beter te voelen. Want toen (zo een 10 jr geleden) kreeg ik de diagnose en de boodschap dat ik er moest mee leren leven. Ik heb dan zelf ontdekt dat ik hoogsensitief en door deze hooggevoeligheid ben ik nog steeds snel moe en overprikkeld. Hoe jammer het ook is, ik heb mijn levensstijl aangepast en probeer gelukkig te zijn met kleine dingen. Ambities om een eigen zaak te beginnen heb ik laten vallen en ook de carrièreswitch die ik zo graag wou heb ik niet gedaan. Elke keer is het opnieuw afwegen wat de moeite waard is om energie in te steken. Dat lijkt nu misschien erg maar ik voel me er goed bij . Ook op het werk (ben ook opvoedster) heb ik geleerd dat niet alles perfect hoeft te zijn en ik niet alles alleen moet dragen. Een proces van jaren :-) Ik hoop dat jij ook een evenwicht vind. Een oefening die je zelf zal moeten maken met hopelijk veel steun van je omgeving.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel om je verhaal te delen. (H)erkenning doet zo veel deugd.

      Verwijderen
  13. Moe zijn, het is niet altijd eenvoudig, precies of het is je eigen dikke schuld. En als je zo moe bent heb je idd. weinig weerstand of veerkracht om met al je eigen gevoelens om te gaan, laat staan met al de meningen van een ander.
    Heb je er soms al aan gedacht om je te laten testen of je geen cvs hebt? Mocht het niet zo zijn kan je dat uitsluiten (oef), mocht het wel het geval zijn zijn er remedies om er mee om te gaan én om stilletjesaan meer energie te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De huisdokter sprak inderdaad al eens van CVS en/of fibromyalgie, maar dan gevolgd door de boodschap: testen is niet nuttig, want er valt toch niets aan te doen.
      Maar begin hoe langer hoe meer toch te overwegen om zelf op zoek te gaan naar een antwoord.
      Thx voor je reactie.

      Verwijderen
    2. Moh! Testen is wel degelijk nuttig, want er kan wel iets aan gedaan worden.
      Mocht je ooit meer info wensen mag je me gerust mailen!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten