Over prioriteiten stellen, frustraties en mijn lijf

Leeswaarschuwing: persoonlijke post met een hoog klaaggehalte. Tis maar dat je het weet ;)

Het is van 1 september geleden dat ik hier nog schreef. Niet omdat ik het bloggen beu ben of er geen zin in had, maar simpelweg omdat het er gewoon niet van kwam. September is emotioneel en mentaal een zware maand voor mij. Het is dé maand waarin in 2015 alles veranderde. En dat woog op me. In combinatie met heel wat andere factoren zorgde het er voor dat ik de afgelopen weken prioriteiten moest stellen en de blog was daar geen van.

In de grote vakantie werkte ik dagshiften tot 17 uur. Nu de vakantie voorbij is, schakelde ik terug over op avondshiften tot 19 uur. Ik had daar vorig jaar eigenlijk geen probleem mee, maar na zo 2 maanden tot 17u te werken en 's avonds nog veel gedaan te krijgen, heb ik echt moeite om me terug aan te passen. Het wordt ook al vroeger donker en dat helpt er niet bepaald aan. Door wat verschuivingen op het werk kreeg ik ook een ander takenpakket waar ik nog wat moet aan wennen.

Omdat ik gedurende de week 's avonds minder gedaan kreeg, moest ik goed plannen wat ik deed tijdens mijn bijberoep-dagen. Ik moest keuzes maken en prioriteiten stellen. Mijn weekends zaten goed volgepland met sociale gebeurtenissen, optredens van het lief en markten of workshops. Onvoorbereid zijn op een markt of workshop is niet het strakste plan, dus kroop daar veel tijd in tijdens de bijberoep-dagen.

Ik maakte een nieuwe collectie juwelen voor het najaar, fotografeerde die en zette ze online in de webshop. Daarop volgden (custom) bestellingen die met veel zorg en liefde werden gemaakt, verpakt en verzonden. Ik werkte nog aan andere nieuwe items voor de shop die nog niet online raakten.

De grootste spelbreker de laatste weken was echter - ra ra ra - mijn lijf. Wie me volgt op Instagram zag het misschien al in mijn stories. Van ziek naar vermoeid naar insomnia. Het kwam de laatste weken allemaal voor. En dat frustreert me zo. Het frustreert me dat mijn lijf me tegenhoud om voor 100% te gaan voor mijn bijberoep. Want plannen, ideeën en ambitie genoeg. Energie daar in tegen. 

Het frustreert me dat mijn lijf me tegen houdt om 100% te genieten van het huwelijk van een vriendin. Het frustreert me dat ik tegen het dessert al doodop was en na 5 nummers op de dansvloer naar toilet moest hollen omdat ik een paniekaanval voelde opkomen. Het frustreert me dat ik tijdens een weekendje weg spelbreker ben door dutjes te moeten inlassen en daarna geen energie mee over te hebben om nog buiten te gaan. Het frustreert me dat ik vaak 1 dag in de week gewoon volledig plat lig in de zetel, gewoon omdat ik niet anders kan. Want de laatste weken werden gekenmerkt door opstoten van gewrichtspijn, zenuwpijn en spierpijn zonder duidelijke oorzaak.

Ik weet dat ik het rustig aan moet doen. Dat ik lief moet zijn voor mijn lijf. Dat mijn lijf duidelijk maakt dat mijn hoofd te veel wilt. Ik weet het. En ik begrijp het. Ik weet dat ik mijn grenzen moet bewaken. Wilt dat dan zeggen dat ik dat leuk moet vinden? Absoluut niet. Ik denk dat ik wel het recht heb om me hier af en toe in te frustreren. 

Sorry voor het geklaag, maar schrijven dat helpt mij. Alles er even uitgooien. En jullie mogen van mij gerust weten dat het achter de gestylede Instagram-foto's en opgewekte Facebookposts vaak geen rozengeur en maneschijn is. Dat wat je toont op social media niet altijd 100% de realiteit is. 

Maar we sluiten af met een positieve noot...

• De afgelopen weken werd de hele Bullet Journal België groep vernieuwd en ik verstuurde net alle mailtjes voor onze eerste swap.
• Ik haalde mijn eerste freelance schrijfopdracht binnen.
• Jullie zijn allemaal enthousiast over de nieuwe juwelencollectie.
• Ik mocht deze week op gesprek bij Femma en ik mag daar vanaf januari 2018 workshops geven.
• Er zijn nog enkele leuke projecten ontstaan de afgelopen weken waar ik nog niet veel kan over zeggen. Maar meer daarover binnenkort ;)
• Het 5:2 dieet loont echt. Er stond deze week een ander cijfertje vooraan en ik ben daar zeer blij mee. Nog 1,7 kg te gaan.
• En tot slot: er staat dus gewoon een blogpost online! :)

Hoe was jullie september tot nu toe? Btw, schouderklopje als jullie heel deze post hebben gelezen. Want er staat echt wel heel wat gezaag in. Mijn excuses. Ik had jullie wel gewaarschuwd.

Liefs,

Miss Pixie