Van chronisch over-planner tot complete chaoot en alles daartussen

Als er iets dat al van in het begin regelmatig terugkomt op de blog dan is het wel organiseren en plannen. Alles om het gevoel te hebben dat ik als twenty-something toch maar mijn leven onder controle heb (in realiteit is niets minder waar :p). Van 52 manieren om je leven eenvoudiger te maken (ik geraakte niet tot aan 52 :p) tot reviews van allerlei boeken over het thema tot printables: het passeerde allemaal de revue.





Vroeger, voor mijn burnout, was ik een chronisch over-planner. Ik was (ben) heel perfectionistisch en verwacht veel van mezelf. Nee zeggen, dat zat ook niet in mijn natuur. Reken daar nog nog bij dat ik geen grondig plannersysteem voor mezelf had uitgewerkt en je hebt een recept voor falen.

Ik had een agenda en daarbovenop nog 1000 papiertjes, boekjes en apps. En Evernote. Alles wat ik las en zag over plannen, moest ik doen en uitproberen. Ik zat zo vast ik onrealistische planningen en lijstjes dat er geen ademruimte was. Ik MOEST dan bloggen, we MOESTEN op dinsdag ovenschoten eten omdat het zo op het weekmenu stond ook al hadden we er niet echt zin in, ik MOEST op zondag dat weekmenu maken want ik MOEST nog die dag een Collect & Go bestellen, ...



Ja, dat werkte dus niet. Dus smeten we alles over boord en planden we niet meer. In het begin van mijn burnout modderde ik maar wat aan (wat ook ok was). Maar toen ik weer dingen moest beginnen doen en er afspraken waren, sloeg ik in paniek omdat ik geen overzicht en houvast had. Ik hield alles vast in mijn hoofd en vergat daardoor enorm veel. 

Gelukkig ontdekte ik toen bullet journaling en het was alsof de hemel voor me open ging. Eindelijk een systeem dat bij me paste en dat ik kon aanpassen aan mijn noden. In het begin wou ik voorkomen dat ik ging over-plannen dus kleefde ik post-its in mijn BuJo die ervoor zorgden dat ik max. 5 to do's per dag kon plannen. Intussen evalueerden die pagina's tot een goed uitgewerkt systeem waarbij ik vooral mijn bijberoep mee organiseerde.




Maar ik ontdekte dat die bullet journal vooral een goeie ondersteuning was. Dat de enige reden dat ik zowat alles ongeveer georganiseerd kreeg was omdat ik - eindelijk - een goed evenwicht en ritme had gevonden tussen werken, passies (bijberoep), huishouden en me-time. En dat evenwicht dat verdween allemaal toen ik startte met mijn nieuwe job...


Van 19u naar 38u (in realiteit iets meer) vast werk, van late's werken naar om 5u30 uit de veren. van 20 minuten in de auto naar ongeveer 1 uur reistijd, ... Dat doet wat met een mens. Mijn lijf ging echt in shock die eerste weken. Ik stond normaal op rond 9u30 en ging slapen na middernacht en nu kon dat plots niet meer. Ik lig tegenwoordig al vaak om 20u in bed omdat ik gewoon uitgeput ben. Maar als je pas rond 18u thuis bent en al zo vroeg in bed ligt, schiet er weinig tijd over om nog iets te ondernemen buiten eten.


Dusja, dan mag mijn bujo nog zo georganiseerd en gepland zijn: het uitvoeren zit er niet meer in. Intussen raak ik daardoor gefrustreerd. Maar ik heb intussen genoeg over mezelf geleerd dat het geen zin heeft om mijn lijf tot het uiterste te pushen. En nog minder om op de avonden dat ik wel energie heb in overdrive te gaan (dat laatste is met vallen en opstaan dat ik het leer, maandag nog eens in Duracell-konijn modus gegaan en de rest van de week moeten bekopen).

Pas op, ik ben keiblij met mijn job en met de kansen die ik daar krijg. Maar als je ziet welk parcours ik heb afgelegd, is het denk ik niet meer dan normaal dat ik het moeilijk heb met de grote verandering. Ik leerde ook al van mezelf dat ik niet gelukkig wordt van een job, het huishouden te doen en in het weekend gewoon wat te nietsen. Dat is niets voor mij. 

Ik heb een brein waar constant 1000 tabbladen openstaan. Ik wil ondernemen, dingen maken, bijleren, ... Daar word ik gelukkig van en daar krijg ik energie van. Van te stofzuigen en een was te plooien krijg ik dat niet :p

Afgelopen maandag besloot ik om een grondig plan op te zetten waardoor ik opnieuw een evenwicht vind. Ergens had ik schrik om terug in het over-plannen te vallen, maar door verschillende oefeningen te doen kwam ik tot een (voorlopig) ideaal weekschema. En dat schema was dus wat ik hier vandaag wou delen, maar de post is compleet uit de hand gelopen :p




Ik moest bij het opstellen van mijn schema denken aan een tip die ik kreeg tijdens mijn studies (toen ik een workshop volgde over studieplanning, go figure :p). De tip was om enkele kotjes bewust leeg te laten voor onverwachte zaken, die op het einde van de week te zetten en zo te schuiven met je planning. 

Verder haalde ik nog wat tips uit het boek van Eva Brumagne - Opgeruimd leven - dat ik onlangs herlas. Ik ga proberen om bepaalde zaken te automatiseren zodat ik me daar geen zorgen meer over hoef te maken, terug starten met een dagelijks piekermoment, ... en vooral ook: dat het ok is om hulp te vragen. 

Ik ben nu dus in volle plan- en organiseermodus met als doel dat ik vanaf mei naast Stephanie ook weer wat Miss Pixie kan zijn ;) Hopelijk zien jullie snel de vruchten van alles wat er hier behind the scenes gebeurd. 

Wat is jullie ultieme tip voor een gezonde work-life balance?

Liefs,
Miss Pixie

(en proficiat aan iedereen die door deze immens lange post is geraakt :p)

Reacties

  1. Dat evenwicht is niet makkelijk hé! Ik ben ook altijd maar bezig, omdat ik alles 'goed' wil doen. De meer uren op mijn werk zorgen voor minder vrije tijd, maar ik heb de keuze gemaakt een poetsvrouw te nemen nu, dat zorgt voor wat rust en meer tijd dingen die écht belangrijk zijn :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ben ook van plan om eens langs te gaan bij het poetsbureau.

      Verwijderen
  2. Geen ideale tip. Ik lees graag mee hoe jij het probeert te regelen.
    Regelmaat is inderdaad een goeie tip! Alleen moeilijk met de onregelmatige werkuren hier.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten