Lesgeven in Brussel: Interview met An (Nononsonsmoms) over een job met passie.

Wanneer ik op workshops of (blog)events praat over mijn job kijkt iedereen me met grote ogen aan. Eerst en vooral omdat ze niet weten wat een zorgcoördinator is en daarna omdat ik in een Nederlandstalige school in Brussel werk. Dat resulteert in een heleboel reacties en vragen zoals "Zijn er dan enkel allochtone kindjes op school?" of "Het niveau is dan zeker wel lager dan in Vlaanderen?" en zo voort. Ik krijg daar de kriebels van!

Het is waar, lesgeven in Brussel is niet altijd even simpel en het is niet voor iedereen weggelegd. Maar ik zou eerlijk gezegd niet kunnen (willen) werken in een school onder de kerktoren. En An van de blog Nononsonsmoms denkt er net zo over. Zij is zorgjuf in het 4e leerjaar in de Sint-Juliaan De vlindertuin in Oudergem. Zij werkt al 12 jaar als leerkracht waarvan ze 11 in De vlindertuin.

Waarom koos je voor Brussel?

Eigenlijk was dit niet echt een bewuste keuze.  Na mijn eerste jaar lesgeven kon ik niet op die school blijven.  Ik ging op zoek naar werk.  Waar ik woon is er een overaanbod aan leerkrachten en ben je aangewezen op interims.  Aangezien ik graag vooruit wil in het leven had ik liefst een contract voor een jaar.  Daarom reageerde ik op 2 vacatures uit Brussel.  Ik waagde mijn kans en ik mocht bij beide scholen starten voor een jaar.  Het lerarentekort voor Brussel werd zo wel erg duidelijk.  Ik weet wel dat ik erg gemengde gevoelens had.  Enerzijds was ik blij dat ik werk had, anderzijds had ik erg veel schrik voor het grote, onbekende Brussel.

Wat voor reacties krijg je als je zegt dat je lesgeeft in Brussel? Ikzelf krijg vaak reacties in de aard van “je bent gek” of “waarom?”. Heel af en toe krijg ik eens een positieve reactie.

Meestal: ‘Oei, Brussel’ en ‘Waarom kom je niet korterbij werken, er zijn toch scholen genoeg?’. Ik moet bekennen dat ik korterbij al overwogen heb.  Ik verlies redelijk wat tijd aan pendelen.  Als je je eigen kinderen op 5 minuten van je eigen deur aan de schoolpoort afzet, dan ‘pikt’ dat wel.  MAAR ondertussen werk ik halftijds, dat maakt het pendelen al een stuk dragelijker EN ik heb echt stuk voor stuk keigemotiveerde collega’s.  Een goed sfeer onder collega’s is onbetaalbaar.

Hoe ga je om met de vooroordelen ivm het Brusselse (Nederlandstalig) onderwijs. Denk maar aan “het niveau is laag, want de kinderen spreken slecht Nederlands”.

Ik krijg weinig te maken met vooroordelen ivm het niveau.  Ik denk dat veel mensen uit mijn omgeving zich ook weinig kunnen voorstellen bij het Brussels Nederlandstalig onderwijs.  Net zoals ik dat 11 jaar geleden niet kon.  Het enige wat mensen wel eens vragen is of de school niet vol met allochtonen zit.  In onze school is dat trouwens niet het geval.  

Welke invloed zal het M-decreet volgens jou hebben op het Brussels onderwijs? Hoe zie je de toekomst?

In onze school is er een ver doorgedreven vorm van eerstelijnszorg.  Doordat 98% van onze kinderen geen Nederlands als moedertaal hebben, zorgt dat regelmatig wel voor nog extra moeilijkheden.  Momenteel hebben wij onze handen vol met het extra ondersteunen tijdens de les.  Maar het is vaak nu al roeien met de riemen die we hebben.  We zitten in armtierige gebouwen die we dan nog moeten delen met een Franstalige basisschool en Franstalige middelbare school.  De helft van de klassen zit in veel te kleine lokalen waar de plakkerij van de muren valt.  Ik denk dat in Brussel best eerst eens de basis aangepakt wordt, voordat scholen verder verzuipen.

Wat is jouw hoop voor het Brusselse onderwijs binnen 10 jaar/20 jaar?

Als ik even egoïstisch mag reageren.  Voor onze school hoop ik op een eigen gebouw met een eigen speelplaats en voldoende lokalen die niet afbrokkelen.  We slagen er nu in om onze schoolvisie en pedagogisch project te realiseren in zéér beperkte omstandigheden, maar het zou fijn zijn als we van bovenuit ook eens erkenning krijgen voor wat we presteren in de vorm van financiële middelen. Extra ondersteuning en een eigen gebouw zal de leerlingen alleen maar ten goede komen. 

Wat zijn volgens jou de grootste uitdagingen in het lesgeven in Brussel?

Met beperkte middelen en vaak meer zorgkinderen toch kwalitatief onderwijs kunnen bieden.  Als leerkracht vergt dit enorm veel inzet, werklust en motivatie.

Maar vooral: waarom heeft Brussel je hart gestolen? Wat maakt het lesgeven in Brussel zo leuk?

Voor mij komt dat vooral door mijn collega’s.  Stuk voor stuk gemotiveerde leerkrachten voor wie goed nooit goed genoeg is en die het onderste uit de kan halen.  We hebben hoofdzakelijk de zelfde visie op onderwijs en staan met onze neuzen in dezelfde richting.  En op tijd en stond eens goed lachen in de lerarenkamer om te ontstressen hoort er ook bij.

Dankjewel An voor dit leuke interview! Nog even had doorwerken en dan genieten van een welverdiende vakantie.

In deze laatste maand van het schooljaar wil ik jullie meer vertellen over mijn job met passie en over wat lesgeven in Brussel precies is. Volgende week kan je meer lezen over de uitdagingen van het Brussels onderwijs en binnen 2 weken geef ik jullie 10 redenen waarom lesgeven in Brussel vree plezant is!

Zijn er hier onder de lezers nog (zorg)leerkrachten? Waar geven jullie dan les? Nog iemand die zijn ervaringen met het Brussels onderwijs wil delen? Ik lees het graag in de reacties.

Liefs,

Miss Pixie

P.S.: De winnaar van de Villa Appelzee give-away was FLOOKE. Kan jij me aub contacteren zodat ik het boek kan opsturen?