Waarom ik doe wat ik doe

Ik ging gisteren samen met mijn zus boodschappen doen. Ze woont sinds enkele maanden ook in Ninove, lekker dicht bij mij, en sindsdien doen we dat wel vaker. Want alleen boodschappen doen is saai. We namen er onze tijd voor en koppelden er een lunch aan. 

Tijdens de lunch babbelden we over het werk. Zij werkt sinds kort in het restaurant van mijn papa en startte gisteren met nog een extra opleiding tot barista. Ze heeft een droom en een plan en werkt daar volop aan. (Ja hoor, dat is een ondertoon van fierheid die je daar hoort.)




En dan ging het over mij. Over dat het lastig is. Ik heb geen werkzekerheid, want ik doe een vervangingscontract dat eigenlijk al in maart afliep maar nog steeds niet afgelopen is en ik weet niet wanneer het afloopt. En dat het financieel toch ook niet eenvoudig is, zo deeltijds werken in de sociale sector. En dat het gewoon helemaal niet eenvoudig werken is de sociale sector. En iets vinden in een andere sector waar ik weinig tot geen ervaring heb is nog minder eenvoudig.

Waarom ik dan niet overweeg om ook in het restaurant te komen werken, vroeg ze. Dat zou toch tof zijn zo samen in de zaal. En het is dichtbij (en dat is een feit, want het restaurant is maar op 5 minuten fietsen). En ik zou werkzekerheid hebben. Maar wat dan met mijn bijberoep? Want voltijds werken in de horeca betekent ook avonden en weekends. En tijdens die avonden en weekends zijn er workshops en marktjes. 

Ze zuchtte (met lichte ergernis) dat het misschien tijd wordt dat ik keuzes maak. Want het financieel lastig hebben en dan maar halftijds werken en een bijberoep hebben waar ik niets aan verdien is misschien niet het beste plan. Of werkzekerheid geen beter plan is dan dingen doen die gewoon leuk zijn. En in wat ze zei, hoorde ik niet alleen haar stem. Maar ook die van van mijn mama, papa, grootouders, ... Of het niet tijd is dat ik serieus word en stop "met al diene zever" en gewoon ga werken.

Maar het allemaal zo maar opgeven? Dat waar ik een jaar lang zo hard heb voor gewerkt?  Datgene waar ik de laatste weken echt vooruitgang in zie en de vruchten er van pluk? Datgene dat sinds mijn burnout mijn motivatie is om elke dag er voor te gaan. Nee, ik denk niet dat ik dat kan.




Want ik heb ook een droom en een plan. Maar ik kom onderweg misschien wat meer hindernissen tegen dan mijn zus bij het hare. Het wordt me in ieder geval niet in de schoot geworpen. Het is niet eenvoudig geweest het laatste jaar en ik heb vaak met de tranen in de ogen gezeten en gedacht om er mee te stoppen. Maar toch zette ik door. Ik werk elke dag om die droom waar te maken. En ik voel echt dat het ook voor mij gaat gebeuren dat moment waarop die droom gewoon mijn dagelijkse werkelijkheid is.

Het is het allemaal waard. De tranen, de vermoeidheid, de lastige momenten, ... Allemaal stuk voor stuk zijn ze het waard. Want weet je waarom ik het allemaal doe? Heel simpel. Het maakt me gelukkig. Het maakt me diep vanbinnen zo oprecht gelukkig. Ik doe het allemaal graag, elk onderdeel van mijn bijberoep. Ik sta met plezier een uur vroeger op om het juiste licht te hebben voor productfoto's. Ik zit met plezier 's avonds in de zetel met laptop op schoot artikels te typen. Ik ga met plezier meerdere keren per dag met de fiets naar de post om pakjes te versturen. 

Ik ben niet een jaar lang door een burnout (lees als: hel) gegaan om er niets uit te leren. Om terug in de val van maatschappelijke normen te vallen. Om terug mee te draaien in de ratrace en te leven zonder passie. Om ongelukkig te zijn. Het is misschien nu niet de ideale situatie waarin ik zit, maar liever dit dan binnen tien jaar me af te vragen "What if...?". 

Ik weet dat mijn zus haar vraag en advies met oprechte bezorgdheid en liefde stelde. Dat ze me ook alleen maar gelukkig wil zien. Maar het raakte me omdat haar visie zo beïnvloed is door wat maatschappelijk de norm is. Ik weet dat ik in mijn omgeving vaak met opgetrokken wenkbrauwen word bekeken door mijn keuzes. En dat is lastig. Maar toch blijf ik er in geloven dat dit de juiste weg is voor mij. En als er geen wegwijzers staan op die weg dan maak ik die wel zelf ;)

Waarom doe jij wat je doet? 


Liefs,
Miss Pixie

Reacties

  1. Ik volg jouw standpunt. Ik doe wat ik doe omdat ik me daar goed bij voel, omdat ik geloof in mijn eigen keuzes, omdat ik luister naar mezelf. Not always the easy way, but the best one for me.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je hart hier in volgen! Bij mij op het werk komt volgend jaar een functie vrij die velen vinden dat ik er voor moet solliciteren maar ik wil dat niet. Ik zou meer uren werken en dus meer verdienen wat als alleenstaande mama welkom zou zijn maar ik wil die verantwoordelijk niet hebben omdat ik er voor 100% voor ga als ik een keuze maak en ik besef dat ik de werkdruk niet op mijn werk kan laten en de stress mee naar huis zou nemen, wat ten nadele van mijn tieners zou zijn en dat is het voor mij niet waard! Liever minder geld dan de nadelen erbij.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je bijberoep zou ik zeker houden, want dat is je passie (en dat begrijp ik ook volledig). Maar je hoofdberoep klinkt niet als je passie, he. Misschien is halftijds in het restaurant werken wel een optie? Al lijkt me dat best een zware job en niet ideaal om te doen als je lichaam niet altijd meewil. Niet gemakkelijk, maar zomaar doen wat de anderen denken, zou ik zeker niet doen. Daar gaat je lichaam al helemaal niet mee akkoord gaan, denk ik.
    Ik combineer mijn hoofdberoep (uitgeefcoörodinator in een educatieve uitgeverij) met mijn bijberoep (Juwelen Gerhilde), omdat ik nood heb aan afwisseling. In mijn hoofdberoep kan ik mijn creatieve ei niet kwijt dus combineer ik de twee.
    Succes nog met al wat je doet!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Halftijds ziet mijn papa niet zitten. Ofwel alles ofwel niets. Begrijp dat ergens ook wel.
      En dat van nood aan afwisseling herken ik helemaal!
      Jij ook nog veel succes!

      Verwijderen
  4. Mensen hebben mij ook compleet zot verklaard toen ik een vaste benoeming in het onderwijs" liet schieten". Enfin ik gaf mijn ontslag en kon me dat permitteren omdat de wederhelft een goed betaalde job had. Ik heb wat vanalles gedaan, maar kwam terug in het onderwijs terecht via een kleine vervanging die eigenlijk tijdelijk zou zijn. Een beetje lesgeven wou ik nog wel doen, maar niet meer fulltime: gewoon geen optie. In de loop van het eerste schooljaar was er iemand ziek op het secretariaat en sprong ik daar ook wat in. Nu combineer ik beide en heb ik het gevoel dat ik op mijn plaats zit. En de dag dat het op de nieuwe school gaat aanvoelen als op de oude ... dan geef ik weer mijn ontslag. Ik zal niet verhongeren, ook al is de wederhelft nu ook gestopt met zijn goedbetaalde job om huisman te worden. Gewoon doen wat je hart je ingeeft. Als je teveel naar de goedbedoelde raad luistert, zit je binnen de kortste keren weer gevangen in een job die je eigenlijk niet wil doen. En daar wordt niemand beter van.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het onderwijs is ook geen simpele sector he. Ik werkte ook in het onderwijs voor mijn burnout.
      Blij dat jij nu je plekje gevonden hebt.

      Verwijderen
  5. Niet iedereen snapt het concept dat er dingen zijn die je energie geven doordat ze je gelukkig maken en dat je net kan opladen door die dingen te doen, ook al zijn ze ergens ook heel inspannend. Dat is zoals ik heel erg graag naai, omdat het erin slaagt om me even 'leeg' te maken. Om mijn hoofd even te laten stoppen met alles overdenken. Om het teveel aan intense prikkels die op mij inwerken even te kunnen buitensluiten. Mensen denken dat je met een burn out ofwel languit in de zetel niets moet doen "je moet toch rusten", ofwel moet stoppen met je aanstellen en jezelf nuttig maken in de maatschappij. Dat het niet zo zwart-wit is weten enkel de mensen die het beleven. Goed dat je dit neerpent, doe wat je gelukkig maakt. Je komt er wel hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Veel respect voor jou dat je je eigen weg durft te kiezen en niet achter de meute aan loopt. Onze maatschappij is dan ook naar mijn mening verkeerd ingericht. We werken veel, zitten vaak niet op ons plaats. We vliegen door dit leven heen, terwijl we juist moeten genieten van onze tijd hier op aarde.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wij zijn zelfstandigen geworden omdat het aangenamer is dan onder een baas. Ook al zijn de kosten hoog. Maar we zijn gelukkiger. En ik kan de kinderen naar school brengen en afhalen. Ouders die niet ons geloven maar sorrt ik doe het echt niet voor hen maar voor ons gezin. Als het een maand minder gaat, dan is het zo. Je kan creatief omgaan om leuke dingen te doen.
    Doe wat jij graag doet en vooral wat je blij maakt. En ik ben zo fier op je wat je doet. Niet opgeven, je doet het super
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Misschien heeft je zus je in zekere zin wel geholpen. Omdat je door wat ze zei in opstand kwam en beseft dat je voor jou op de juiste weg zit.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat je schrijft is in zekere zin wel herkenbaar voor mij, al is het bij mij iets anders. Mijn job geeft me wel werkzekerheid en voelt vertrouwd aan, maar tegelijk doe ik het al lang en is er vaak verveling. Een tijdje geleden had ik hierover en zware crisis, begon ik te piekeren en wanhopig op zoek te gaan naar een andere job. Ik werd tweede bij een leuke job die ik echt wou doen, waar ik wel van af heb gezien. Een bijberoep heb ik niet, maar ik begon er wel van te dromen (copywriter in bijberoep). Maar uiteindelijk vond ik ook wel weer rust in mijn situatie, legde ik me er bij neer dat ik nu twee jonge kinderen hebben die veel van mijn aandacht een energie vragen en besef ik dat het goed is zoals het nu is. Mijn job is niet wat ik met mijn tijd wil doen, maar ik kan 4/5de werken, meer bij mijn kinderen zijn en het geeft me ook geen stress. Ik ben wel meer beginnen bloggen als tegengewicht, denk ik, en daar haal ik nu veel plezier uit. Dus hoewel ik het ook niet allemaal op een rijtje heb, ben ik best gelukkig. En dat is het belangrijkste denk ik, niet wát je doen, maar dat hetgeen je wél doet je gelukkig maakt. En daarmee ben jij blijkbaar goed bezig!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik hoop dat je beseft hoe sterk het is wat je doet: je eigen weg kiezen, ook al is dat niet de makkelijkste en zo kiezen voor wat voor jou goed aanvoelt en wat jou gelukkig maakt!
    Zo'n dingen hebben ook tijd nodig he: 't is niet omdat je nu nog niets verdient met je bijberoep dat dat altijd zo zal blijven. Hoeveel zijn er niet die in het begin break-even draaien of zelfs verlies maken?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik vind het enorm dapper dat je voor je dromen gaat ondanks de obstakels onderweg, dat is niet iedereen gegeven. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn huidige job niet mijn droomjob is, maar het laat me wel toe mijn vrije tijd in te delen zoals ik dat wil, en onder mijn middagpauze - ik werk in het centrum - boodschappen te gaan doen die een ander in z'n weekends moet doen. Dus ja. Ik zit goed waar ik nu zit :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Word lid van ons winstgevende bedrijf zonder je druk te maken over je werk, het is een eenvoudig handelssysteem om het plan van je keuze te krijgen en een minimum van $ 2000 te verdienen met slechts een klein bedrag aan investeringen, je kunt binnen een maand tot $ 40.000 tot $ 200.000 verdienen, afhankelijk van je investeringsplan kunt u zo snel mogelijk contact opnemen met supporter via whatsapp:+447883246472
    E-mail: tdameritrade077@gmail.com

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten