Soms wordt het allemaal eventjes te veel...
Als ik terugblik op de laatste maanden dan weet ik hoe ver ik al gekomen ben. Er waren hoge ups en keiharde downs, maar de laatste tijd lijkt alles wat stabieler te verlopen. Er zijn ups & downs maar ze zijn minder uitgesproken. Maar het blijft balanceren op een zeer dunne rand. De emmer die langzaam was leeggelopen, is de afgelopen weken jammer genoeg weer overvol geraakt en na eventjes in negeermodus te verkeren, liet ik de emmer vandaag bewust barsten...
Want soms wordt het allemaal eventjes te veel...
Het enthousiasme waarmee ik herbegon te bloggen en naaien is er nog, maar wordt soms overschaduwd door een verlammende angst en paniek. Net als heel wat andere zaken trouwens... To do-lijstjes zijn hier afgeschaft en vervangen door "Gedaan vandaag"-lijstjes. Enkel zaken die ik echt niet mag vergeten & afspraken worden genoteerd bij to do (want ik moet tegenwoordig alles noteren of ik vergeet het). En dat helpt me wel, Geen ellenlange lijsten met moeten, maar gewoon dingen mogen.
Maar dat kan jammer genoeg niet altijd, er zijn altijd dingen die moeten & er zijn altijd verwachtingen van vanuit je omgeving en de maatschappij. En dat verlamt mij compleet. De grote dingen (van met mijn auto naar de garage gaan tot rekeningen opvolgen en betalen) én de kleine dingen (elke zondag mijn gastblog-post online zetten, uit eten gaan, e-mails beantwoorden). Alleen al het idee eraan zorgt voor paniek en angst. Voor een gevoel van het liefst te willen verdwijnen in een klein hoekje.
Het is alsof mijn hoofd en mijn lichaam ook niet meer dan 1 ding aan kan. Het is ofwel me concentreren op mijn blog ofwel op lezen ofwel op naaien ofwel mijn vrienden ofwel mijn opleiding ... (You get the picture). En dus sluit ik me af van heel veel zaken, als bescherming. Zodat ik die angst en paniek kan minimaliseren en verbergen.
En dat maakt me kwaad. En teleurgesteld. Niet in anderen, maar in mezelf. Omdat vanzelfsprekende zaken niet meer vanzelfsprekend zijn. Omdat ik me schaam terwijl dat niet nodig zou moeten zijn. Omdat ik vanalles wil en niet kan. Omdat ik te weinig aandacht besteed aan wat ik belangrijk vind & wat me blij maakt doordat de energievreters het opnieuw overnemen... Omdat ik bang ben dat ik diegene met verwachtingen teleurstel. Zoals mijn vriendinnen, mijn lief, mijn familie, de lieve bloggers die hun best deden om een gastpost te schrijven voor mij, ...
Het is dus tijd dat ik herbron & opnieuw prioriteiten stel. En de grootste prioriteit nu is rust. Heel veel rust. Zodat ik het enthousiasme en de motivatie van enkele weken geleden terug vind en er weer tegen aan kan.
Alweer een chaotische post, maar als je hoofd vol chaos zit dan is het moeilijk om iets gestructureerd te schrijven...
Veel liefs & voor iedereen nog een fijn Paasweekend,
Miss Pixie
lieve stephanie, zorg voor jezelf, jij moet met jezelf verder. Wat anderen denken, zeggen daar moet je je niets van aantrekken! Het klinkt alsof je het moeilijk hebt en ik hoop dat je binnenkort weer orde in de chaos vindt en als dat voorlopig niet lukt, dan is dat maar eventjes zo, met tijd en boterhammen....
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je lieve reactie :)
VerwijderenDe moeilijke momenten zijn zwaarder als ze na een lange goede periode komen zoals nu dus het geval is. En er over schrijven helpt me meestal ;)
Voor jou ook een fijn paasweekend. Onthou niets moet en het is goed dat je het wat van je kan afschrijven.
BeantwoordenVerwijderenNiets moet, alles mag ;)
Verwijderenhet is goed zoals het is; goed dat je herkent en erkent dat je rust nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenknuffel en liefs !
Dankjewel Carla x
VerwijderenNeem al de rust die je nodig hebt,de rest komt van zelf erna wel.Laat de anderen maar praten,jij bent belangrijker!xxx
BeantwoordenVerwijderenThx voor de raad. Het blijft moeilijk, mezelf op nummer 1 zetten, voel me zo egoïstisch :s
VerwijderenJe bent niet alleen. De bom is ook hier gebarsten. Weet dus dat je niet de enige bent die op dit moment met tranen over de wangen in de zetel ligt te bibberen van angst. Saampjes kruipen we er weer uit.
BeantwoordenVerwijderenSamen sterk ;)
VerwijderenHele dikke knuffel!
Ik ken het gevoel, maar al te goed. Tijdig gas terug nemen om jezelf niet helemaal kwijt te geraken. Soms lukt dat niet en wordt het te veel! Hopelijk kan je wat herbronnen, rust zoveel je kan! En laat je zeker niet doen door wat anderen van jou verwachten. Alleen jij weet wat kan en wat niet! Xxxx
BeantwoordenVerwijderenThx Kelly.
VerwijderenHet probleem is dat ik altijd dacht dat ik aan 200% kon leven en doorgaan en mijn omgeving dat net als mij als vanzelfsprekend is gaan beschouwen.. Ikzelf weet dat die 200% er nooit meer zal komen (gelukkig maar), maar nu moet mijn omgeving ook leren omgaan met Stephanie die gas terugneemt.
Zeer herkenbaar.... Weet dat je niet alleen bent en dat er altijd mensen (waaronder ik) zullen klaar staan om eens goed tegen te kunnen zagen. Ik heb nog steeds een gat in mijn emmer dat ik nog niet gedicht krijg en dat is zeer moeilijk voor mij. Het aanvaarden en beseffen dringt niet echt door.
BeantwoordenVerwijderenThx Bibiane, heel lief van je ♡ Als jij eens iemand nodig hebt om tegen te zagen ... ;)
VerwijderenSamen sterk! We raken er wel.
Dju toch, kak! Ik zou zeggen, ik breng thee en taartjes, maar thee en taartjes zijn niet echt een oplossing natuurlijk. Ik hoop dat je (snel of niet snel, dat maakt niet eens zoooo veel uit) een duurzame oplossing vindt, zodat je gewoon volop van je leven kan beginnen genieten, zo veel mogelijk dagen per jaar.
BeantwoordenVerwijderenGoh, die waren een oplossing tot mijn broeken plots toch wel heel erg strak begonnen zitten ;)
VerwijderenThx voor je lieve reactie. En stap per stap raak ik er wel. De stappen achteruit moet ik er gewoon leren bijnemen..
Hey meis
BeantwoordenVerwijderenEerst en vooral veel sterkte.
In deze tijd jong volwassen zijn is niet gemakkelijk. Er zijn zoveel mogelijkheden en zo veel keuzes. Dingen die eerst leuk zijn en dan een moet worden.
Maar een mens blijft een mens en een dag heeft maar 24uurtjes. Rust goed en zorg voor een goede balans. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd. Zelf probeer ik dit al 2 jaar. En nog steeds word ik boos op mezelf als ik weer eens een dag op de zetel heb moeten doorbrengen.
Dé tip voor jou heb ik helaas niet. Maar ik weet wel dat het met de tijd beter gaat. Luisteren naar je lichaam en je hart volgen. Dat is het enigste dat ik je op dit moment kan meegeven.
En dikke duim op dat je dit hier wilt delen. Het is niet gemakkelijk om je zo bloot te geven voor iedereen.
Veel liefs en een dikke knuffel!
En als ik je met iets kan helpen laat je het maar weten
Rozemarijn, je bent een schat ;) Het doet me deugd om te weten dat ik niet alleen ben & dat er mensen zijn die me oprecht begrijpen.
VerwijderenZoals ik hier bij anderen al zei: Samen Sterk! We komen er wel. Dikke knuffel x
Veel moed steranijs! ! 😚
BeantwoordenVerwijderenThx Cindy ♡
VerwijderenJe kent jezelf en dat is al een heel belangrijk iets! Neem alle rust die je nodig hebt, meid. De wereld loopt niet weg.
BeantwoordenVerwijderenThx Davina.
VerwijderenEn je hebt gelijk, ik lijk dat soms te vergeten..
Dit gaat heel raar klinken maar ik ben blij dat je deze post geschreven hebt want ik zit een beetje in dezelfde situatie. Blijven doorgaan en eigenlijk niet meer kunnen. Bedankt om me de ogen te openen. Voor jou ook een fijn en rustig Paasweekend! Take care! x
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt helemaal niet raar! Ik kan ook ontzettend veel kracht halen uit bloggers die hun verhaal delen ;) Dan weet je dat je niet alleen bent.
VerwijderenWens je veel sterkte! Dikke knuffel ♡
Lieve Miss Pixie, Dag Stepahnie, ik herken veel in de blogpost die je vandaag online hebt geplaatst. Zelf zit ik momenteel in dezelfde situatie. Ik zou doodgraag terug een post online zetten, maar momenteel is het mijn gezondheid die mij ervan weerhoudt om dit te doen. Door een operatie in januari heb ik momenteel nog last van verlamming in het gelaat. Behoorlijk lastig als ik een filmpje wil maken dat bij mijn post zou horen. Ik wacht de tijd rustig af, momenteel probeer ik niet te hard te zijn voor mijzelf en werk ik rustig aan ideeën die in mijn hoofd opkomen.
BeantwoordenVerwijderenHej. Oh zo jammer :( Hoop dat je snel geneest en je beter voelt. Veel sterkte & dikke knuffel!
Verwijderenik ken het gevoel van vroeger .... intussen heb ik al wat meer foert leren zeggen en leg ik ook de focus op wat wel goed gaat ipv op die 100 dingen die nog gedaan moeten worden. Ik hoop dat je snel weer je energie mag terugvinden. Niet om te bloggen, niet om iets te doen omdat het Moet gedaan worden, maar gewoon om weer te kunnen genieten :) sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel voor je lieve reactie ♡ Heb ook al iets meer foert leren zeggen en geleerd dat nee zeggen ok is, maar er blijft altijd een schuldgevoel hangen.. Dat moet ik me nog afleren ;)
VerwijderenLiefste Stephanie, je hoeft je niet te schamen, ik vind het zelfs heel dapper van je om dit met ons te delen. Neem alle tijd en rust die je nodig hebt om de chaos in je hoofd weer op orde te krijgen. Pluk elke dag en geniet van kleine dingen!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Hanne.
VerwijderenHet lezen van je lieve reactie doet deugd ♡
Sterkte met de drukte in je hoofd! je voelt zelf het beste wat goed voor je is en wanneer het teveel wordt. Luister naar je lichaam, dan komt het allemaal weer goed! Liefs!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Lien x
VerwijderenNeem je tijd en zorg goed voor jezelf. Maak van Stephanie prioriteit nummer één, de rest volgt wel wanneer de tijd rijp is. *knuffel*
BeantwoordenVerwijderenHet voelt soms gewoon zo egoïstisch & tegen mijn aard om mezelf op de eerste plaats te zetten.. Heb al een lange weg afgelegd, maar er is nog werk aan de winkel.
VerwijderenThx voor je lieve reactie & knuffel terug x
Eerst tijd nemen voor jezelf, de rest volgt automatisch! Succes!
BeantwoordenVerwijderenThx ♡ x
VerwijderenHeel mooi geformuleerd. Je kent jezelf heel goed. Wees daar trots op en neem de tijd. Ik ken het gevoel van burn-out. Zit er zelf ook al zes maanden mee. Denk enkel aan jezelf nu. Hoe egoïstisch dit ook klinkt!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel, je doet me wat blozen.
VerwijderenEn inderdaad, dat gevoel van egoïsme valt me zwaar omdat het helemaal niet in mijn aard ligt. Het was altijd: de rest & dan mezelf. Maar elke dag leer ik bij ;)
Jij ook veel sterkte ♡
Ik begrijp je kwaadheid en teleurstelling hoor... als het een tijdje beter gaat dan is de klap precies extra groot als je toch weer gas moet terugnemen, toch weer vaker moeilijke momenten hebt, je energie kwijt bent, onder een steen wilt kruipen... maar weet je nog, probeer ook hier mildheid naar jezelf te hebben. Het zal niet altijd goed gaan, ups & downs, vallen en opstaan, gas geven en gas terugnemen... *knuffel*
BeantwoordenVerwijderenJa dat is het dus inderdaad. Als het goed gaat de hele tijd een wantrouwend/bang gevoel van "hoe lang gaat het deze keer duren" & dan de zware klap van de down.
VerwijderenSamen staan we sterk zeker? Zolang ik mijn verhaal kan blijven delen en daardoor anderen steun & zelf steun krijg denk ik dat het allemaal wel weer goed komt.
Hele dikke knuffel ♡
Blijven praten, zeker en vast... en hoe hard dat ook klinkt, maar door de ervaring van de tegenslagen word je daar ook beter in... leer je de signalen vroeger te herkennen, weet je beter wat je kan doen, ... leer je het ook te aanvaarden... of toch zo ongeveer... *knuffel*
VerwijderenHey Stephanie, ik blijf je moedig vinden, met je heel persoonlijke updates die het zowel over je ups als over je downs hebben.
BeantwoordenVerwijderenWat ik me nog even afvroeg, doe je dit helemaal op jezelf (weliswaar met hulp van familie en vrienden) of heb je professionele hulp?
Dankjewel Sophie voor het lieve compliment. Schrijven heeft me altijd goed geholpen om dingen een plaats te geven dus het voelt ergens natuurlijk om dit te doen.
VerwijderenIk heb professionele hulp hoor. Na een hele weg van CAW naar de wachtlijst van het GGZ uiteindelijk via mijn huisdokter (die me ook begeleidt) bij heel goede hulpverlening terecht gekomen die werken vanuit een totaalaanpak & via hen ook ademhalingstherapie gevolgd omdat ik chronisch hyperventileerde (zonder dat ik me daar bewust van was). En daarnaast zelf de stap gezet naar loopbaanbegeleiding wat me ook heel veel over mezelf heeft geleerd.
En gelukkig veel steun van vrienden en familie, want zonder hen zou het echt niet gelukt zijn.
Fijn om te horen!!!
VerwijderenGoh, je lijkt mijn hoofd wel weer te beschrijven. Gisterenochtend was het hier ook weer even te veel, na al een paar dagen het gevoel te hebben dat ik maar met moeite het hoofd boven water kon houden, was het weer kopje onder. En dan lukt op zo'n moment precies niets anders meer dan wenen en slapen.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel dus! Ik wens je veel rust en sterkte. En ik hoop dat we op een dag allebei gewoon hup met een vingerknip die energie weer terugvinden :) Of traag en langzaam, wat frustrerender, maar eigenlijk wel beter en gezonder is.