Waar ik dankbaar voor ben op deze laatste dag van 2016

Wie hier al eventjes volgt (ondertussen al meer dan drie jaar aan het bloggen) zal zich misschien de gelijkaardige post herinneren die ik exact een jaar geleden schreef. Voor mij was dat een bijzondere blogpost, want het was de eerste stap naar terug mezelf zijn maar dan in de 2.0 versie. Het was de eerste post na een lange blogstilte. Ik ben sindsdien anders gaan bloggen. Iets minder gestructureerd en gepland, maar met 10 keer meer goesting. En omdat die blogpost daar de start van was, besloot ik hem te herhalen vandaag.

Dit is waar ik dankbaar voor ben op deze laatste dag van 2016:

• Het lief <3 En het feit dat die het afgelopen jaar (en ik kan je verzekeren dat dat niet het makkelijkste was) er was bij elke up en down.
  
  
• Dat ik afgelopen jaar maid of honor mocht zijn op het huwelijk van mijn bestie en haar sindsdien ook mijn stief-schoonzus mag noemen.
  
  

  
  
  
• De blik op mijn zus haar gezicht toen ik haar voor Kerst een gepersonaliseerde bedelarmband gaf die ik zelf had gemaakt.
  
  
• Dobby de huiskat <3 En dat die van een schattige kleine kitten is gegroeid tot een fluffy grote kater die zo hard snurkt dat ik soms denk dat de muren gaan beginnen mee beven.
  
  

  
  
  
  
• Dat ik terug kon beginnen werken. En vooral dat het me lukt om het vol te houden, al 3 maanden. Ik was zo bang en gestresst toen ik begon te werken omdat ik schrik had dat mijn lichaam het niet zo aankunnen. En er zijn dagen waarop dat zo is, maar als 1 van de gasten me bij het binnenkomen begroet met zo een dikke knuffel dat ik amper kan ademen is dat snel vergeten.
  
  
• Dat ik eindelijk mijn droom heb waargemaakt en ben begonnen met een eigen webshop met handgemaakte goodies. Ik besef net dat ik hier nog niet echt heb over geblogd, dus ik maak een mental note om dat eens te doen.
  
  
  

  
  
  
  
• Dat ik mezelf de kans heb gegeven om opnieuw te studeren en daardoor niet 1 maar wel 2 diploma's rijker ben.
  
  
• En dit is misschien een vreemde voor veel mensen, maar ik ben dankbaar dat ik op deze jonge leeftijd een burnout heb ervaren. Want het heeft me zo ontzettend veel geleerd, over mezelf en over de samenleving. En ik sta nu op een heel andere manier in het leven. Begrijp me niet verkeerd, een burnout is een bitch. En het heeft me veel pijn en verdriet gedaan ook. Maar ik ben blij dat ik er heb aan durven toegeven en niet nog enkele jaren ben doorgegaan op hetzelfde tempo, want dan had ik mijn lichaam onherstelbaar beschadigd. Nu is er nog hoop.
  
  
• Ik ben dankbaar voor jullie, mijn lezers, en voor alle steun die ik van jullie krijg. Voor de privé-berichtjes en de mailtjes van diegene die zich herkennen in mijn verhaal en daardoor zelf de stap hebben gezet naar loopbaancoaching of andere hulpverlening.

En nu op naar 2017! En dat dat voor iedereen een mooier jaar mag worden dan 2016. Eentje waarbij er niets anders is dan liefde, begrip en klein geluk. Wat 2017 betekent voor de blog? Daar vertel ik jullie volgende week meer over.

Waar zijn jullie dankbaar voor vandaag? En hoe gaan jullie vanavond vieren?

Alvast een gelukkig nieuwjaar gewenst!

Liefs,

Miss Pixie