Mijn vijf ... persoonlijke werkpunten.



Jullie konden het hier de laatste weken al vaker lezen: het gaat met ups and downs. Zoals het bij iedereen wel eens gaat zeker? De laatste dagen ben ik meer en meer gaan beseffen dat ik de weg wat kwijt ben en dat er maar 1 iemand is die daar iets kan aan doen en dat ben ik zelf. En in plaats van me weer 200% op allerlei zaken te storten die ik zo kunnen verbeteren of anders doen, heb ik maar enkele dingen uitgekozen waar ik me nu echt wil op focussen. Dit zijn mijn vijf persoonlijke werkpunten:

  1. Mijn lichaam de rust gunnen waar het zo naar snakt.

    Ik ben sinds vorige week in ziekteverlof en zal dat zijn tot het einde van de maand. De dokter drukte me op het hart dat ik die tijd moest gebruiken om mijn lichaam zichzelf te laten herstellen. Veel rusten dus en terug wat deftig beginnen eten. Ook enkele vriendinnen gaven me goed advies: maak uw agenda leeg en plan maar 1 ding per dag, gebruik de rest van de tijd om te rusten.

    De afgelopen week heb ik amper de tijd genomen om te rusten. Ik moest en wou vanalles: uitgebreid koken, kuisen, opruimen, bloggen, naaien, op bezoek gaan bij mijn grootouders, ... Dit weekend heeft zich dat dan geuit in een migraine-aanval. Dus vanaf nu ga ik het advies wel opvolgen en het kalm aan doen. Als ik voel dat ik moe word, dan ga ik in bed kruipen en slapen. En het zal hier vaker eens eten uit de diepvries zijn of 2 dagen hetzelfde.
  2. Elimineren van energievreters en op zoek gaan naar wat me energie geeft.

    Eerlijk gezegd heb ik de laatste weken het gevoel dat alles energie vreet en moeite kost. Zelfs de dingen waar ik tot voor kort zo veel plezier aan beleefde: bloggen, naaien, juwelen maken, lezen, ... zeggen me niets meer. Tijd voor verandering!

    Ik ga zoeken naar de kleine dingen die me wel nog energie geven (zoals een warm bad) en proberen om er dagelijks 1 of meer in te plannen. Ook dingen die me vroeger energie gaven maar waar ik me nu niet kan toe aanzetten, ga ik toch inplannen maar dan in kleinere dosissen (als in een week de tijd nemen om iets te naaien i.p.v. het op 1 avond te doen of 1 blogpost per keer schrijven i.p.v. er direct 3 te schrijven).

    En dan zijn er heel veel zaken die alle energie uit mijn lijf lijken te zuigen! Allerlei dingen die ik moet van mezelf, voor anderen of (het ergste van al) volgens het maatschappelijk denkbeeld. En om terug plezier te kunnen halen uit de dingen die ik wel graag doe, moeten er daarvan een paar geëlimineerd worden!


  3. Weg met het schuldgevoel.
    Ik zeg voortdurend sorry en excuseer me voor de meest belachelijke dingen. Ik heb dit heel lang ook niet doorgehad tot het vriendje me er op wees. En mijn reactie daarop was "sorry". Oops.. Waarom doe ik dit toch?

    Heel simpel: schuldgevoel. Ik heb een bepaald idee in mijn hoofd van hoe iets moet zijn en als ik daar niet aan voldoe dan heb ik het gevoel dat ik me moet excuseren. En eigenlijk is dat best wel vermoeiend. Het gaat een moeilijke zijn om af te leren, maar ik ga mijn best doen.

    Ook voel ik me vaak schuldig als ik ergens "nee" op zeg. Ik wil het liefst iedereen blij maken en goed doen voor iedereen, maar ik vergeet mezelf daarbij.
  4. Mijn focus en richting bepalen.

    Ik had het er dit weekend al over, maar toen ging het specifiek over mijn blog: ik ben mijn focus kwijt. Ik heb me de laatste maanden vol overtuiging op heel wat zaken gestort en ben mezelf onderweg kwijt geraakt. Ik wist zo goed wat ik wou in het leven en wat ik allemaal wou bereiken en nu lijkt het allemaal zo ver weg. Tijd om eens goed na te denken over wat ik nu allemaal belangrijk vind en om daar terug aandacht aan te besteden.
  5. Genieten

    Een hele belangrijke! Ik ben het beu om voortdurend te stressen, van hier naar daar te hollen en proberen om mijn gedachten die aan 200 km/u doorgaan bij te houden. Ik sta niet meer stil bij de dingen en kan er niet meer van genieten. En dat is toch echt jammer? Vanaf nu terug aandacht voor mooie blaadjes op de grond, regendruppels die tegen het raam tikken, kaarsen die ruiken naar appeltaart, dat laatste koekje in de doos, het lief die een dekentje over mij legt wanneer ik weer eens tijdens de X-files in slaap val, ... Meer aandacht voor de schoonheid van het leven.


Het is allemaal niet eenvoudig en ik heb veel werk voor de boeg. Maar het zal me lukken. Je hebt maar 1 leven dus het zou jammer zijn dat je niet elke kans grijpt om er het beste van te maken!

Hebben jullie ook een persoonlijk werkpuntje dat jullie willen delen? Laat dan gerust een reactie achter.

Liefs,
Miss Pixie





Reacties

  1. nee hoor. Als je die vijf dingen al kan doen dan zal je jezelf wel kunnen herstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn werkpuntje is om meer verse groenten klaarmaken en meer sporten. Mijn darmen protesteren namelijk een beetje.

    Verzorg je he!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel herkenbaar! Wat ik soms probeer - maar nooit lang volhoud - is bewust alles traag doen. Traag de afwasmachine uitladen, traag de was ophangen, traag de trap oplopen ... Mezelf verplichten om mindful en rustig te leven. Maar ik hou het nooit langer dan 2 minuten vol. En nog zoiets: even stilstaan bij mijn ademhaling. Als ik dat doe, zakken mijn schouders altijd ineens, waaruit blijkt dat ik nooit een ontspannen houding heb. Maar bewustzijn is een eerste stap zeker? Rust maar goed uit, dat die batterijen snel weer zijn opgeladen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, dat lukt me ook nooit. Bij mij is alles aan 200/u en dat traag leven lukt ook nooit lang.
      Ik moet naar de kine voor mijn ademhaling en omdat er een zenuw gekneld zit in mijn nek. Hopelijk gaat het daarna beter.

      Verwijderen
  4. Wow, toch wel enkele herkenbare puntjes! Hopelijk lukt het je om de weg terug te vinden. Er zullen hier ongetwijfeld ook veel andere aspecten van je leven positief door beïnvloed worden. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je hebt duidelijk al één hele belangrijke stap gezet : je (h)erkende het probleem en ging naar de dokter. Supergoed gedaan, want ik vermoed dat dat op zichzelf al heel moeilijk voor je was.
    Als je nu stapje per stapje werkt aan punt 1, 3 en 5; dan gaan punt 2 en 4 als vanzelf volgen.
    Stapjes mogen ministapjes zijn hé sweetie, en zelfs stapjes achteruit, dat mag allemaal.
    Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Carla.
      Dat was inderdaad moeilijk en ik blijf me daar wel schuldig over voelen.. Maar het belangrijkste is inderdaad dat ik het gedaan heb. Nu zal het met vallen en opstaan langzaam de goede kant opgaan hoop ik.

      Verwijderen
  6. Fijn dat je het oplijst, neerschrijven is dikwijls al een serieuze confrontatie met een probleem, en je kan later terugblikken op dingen die misschien nog niet (volledig) gerealiseerd hebt. Toitoitoi, neem je tijd en doe het stap voor stap.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Hanne.
      Het schrijven helpt me wel, als ik dan iets herlees gaan mijn ogen vaak pas open.

      Verwijderen
  7. Doe maar lekker op je gemakje. Geniet van je dagen, neem je tijd en verzorg je goed. Of laat je goed verzorgen. Hopelijk ben je dan snel weer de oude. Of eerder een nieuwe, rustigere versie van jezelf. Miss Pixie 2.0. ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Thx Kathleen.
      Ja een rustige versie van mezelf ipv het Duracell-konijn zou een leuke verandering zijn.

      Verwijderen
  8. Nou, je weet niet hoe herkenbaar dit is. Veel succes en verzorg je goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooie werkpunten. Mijn werkpunt van de week is mild zijn naar mezelf. Ik hoop dat jij dat ook kan zijn voor jezelf!

    Liefs,
    Tamara

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is inderdaad een mooi werkpunt, maar geen gemakkelijke!
      Veel succes x

      Verwijderen
  10. Eerst en vooral knap van je om het hier maar eventjes aan iedereen/ons te laten zien wat er scheelt en wat je er aan wil veranderen.Wij steunen je met een virtueel schouderklopje,met goede raad en moed.Dus neem de rust die je lichaam en geest nodig hebben.Wij wachten geduldig tot je er weer klaar voor bent x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Carla.
      Kan je geloven dat het eenvoudiger is op het hier neer te schrijven dan er over te praten met familie en vrienden? Ben nooit echt een goeie prater geweest..
      Thx voor de steun! X

      Verwijderen
  11. Ik sta er altijd weer van versteld wat jij allemaal doet en verwezenlijkt, en ik vraag me dan ook af hoe je dat allemaal kan. Jammer om te lezen dat het een beetje ten koste van jezelf gegaan is de laatste tijd. Ik hoop dat een beetje (veel) rust je weer zal helpen om jezelf terug te vinden, zodat je er weer plezier in kan gaan vinden. En al doe je in de toekomst maar een fractie meer van wat je nu allemaal doet, ik zal het straf blijven vinden :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor de lieve reactie, doet deugd. Zal het gewoon nog moeten leren aanvaarden dat een beetje minder ook ok is :)

      Verwijderen
  12. Net iets té herkenbaar, vrees ik. En dat schuldgevoel: zo'n energievreter! Toen ik nog thuis zat (door onze verhuis, maar ook omdat ik gewoon te op was om al nieuw werk te zoeken), vierde ik mijn perfectionisme dan maar bot op het huishouden. Wat uiteraard niet lukte, want ah ja, ik was te moe. En mij dan toch schuldig voelen als mijn vriend stofzuigde of kookte, want "ik moet dat wel doen, want ik ben de hele dag thuis". Onnozel he eigenlijk? En toch trap ik nog heel vaak in dezelfde val...
    Ik maakte een tijdje geleden een lijstje met mijn hoofdprioriteiten en dat staat nu ook in mijn agenda en hangt aan mijn prikbord, zodat ik op stressmomenten kan lezen dat mijn gezondheid voor mijn studie of mijn werk gaat (want het opschrijven is één ding, het in de praktijk brengen uiteraard nog een ander en dan zijn alle visuele hulpmiddelen welkom).
    Alleszins veel succes om te leren rusten!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Niet onnozel, zeker niet. Ik ben vroeger thuis dan mijn vriend en dus verwacht ik van mezelf dat ik alles deed voor hij thuiskwam terwijl hij dat helemaal niet verwacht. En als hij dan thuiskomt en iets doet in het huishouden dan voel ik me alsof ik gefaald heb. Zo zie je: niet onnozel, maar heel herkenbaar.

      Verwijderen
  13. het zijn heel mooie en tegelijk heel moeilijke werkpunten die je opsomt. Courage met het werken eraan en manieren vinden om ze zo te integreren dat ze niet meer als werk aanvoelen.
    Ik moet met momenten mijn grenzen weer wat beter bewaken zodat anderen er niet overheen walsen... ervoor waken dat je je werkpuntjes niet opnieuw uit het oog verliest, dat blijft moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel :)
      Ja, dat blijven bewaken lijkt me een levenslange en moeilijke klus.

      Verwijderen
  14. Klinkt heel herkenbaar! Maar het beseffen is al heel veel waard...
    Mijn werkpuntje is: één ding tegelijk doen, in plaats van met ding 1 beginnen, ondertussen ding 2 zien en daarmee verder gaan en dan weer ding 3 en 4 en 5 beginnen...
    En ook: prioriteiten stellen. Niet álles van dat to-do-lijstje moet vandaag...
    Zorg goed voor jezelf!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die zou ik ook als werkpunt kunnen nemen.
      Veel succes er mee!

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten