En toen zei ik de sociale sector vaarwel....

Vandaag startte er een nieuw hoofdstuk voor mij. Een spannend hoofdstuk. Vandaag startte ik namelijk met een nieuwe job. Een job als digital content creator voor een groot bedrijf. Ja je leest het goed: ik werk niet langer in de sociale sector waardoor ik zo lang gepassioneerd was.




Ik begon op mijn 16e te werken met kinderen en jongeren. Mijn eerste ervaring was als vrijwilliger bij de vakantiewerking van Lentekind. Daar ontstond mijn passie voor jeugdwerk. En ik bracht daar elke zomer tot mijn 21e ook 1 of 2 weken door. Daarna volgde speelpleinwerking, Kazou, ... 

Ik haalde daar zo veel voldoening uit, uit het werken met die klein mannen. Een tekening of een knuffel was genoeg om mijn hele week goed te maken. En ik kon er mijn creatief ei in kwijt. Ik heb samen met mijn mede-vw's en -moni's de geweldigste spellen en toneeltjes bedacht. Ik heb in al die jaren nooit een activiteit hergebruikt denk ik. 

De wereldverbeteraar in mij wou meer. Ik wou dit niet alleen voor de fun doen. Ik wou die kinderen en jongeren echt helpen. Ik wou iets voor hen betekenen. En dus besloot ik om orthopedagogie te studeren.

Als ik terugblik heb ik geen seconde spijt van mijn studiekeuze, hoewel toen de twijfel om eerder verder te gaan in de richting van communicatie en journalistiek er al inzat. Ik heb tijdens mijn studies mezelf leren kennen, ik heb geleerd om mijn handelen in vraag te stellen en te reflecteren over alles wat ik doe. Ik heb daar een basis gehad die me mijn hele leven van pas zal komen. En ik leerde daar de geweldigste mensen van de hele wereld en ver daarbuiten kennen: mijn ortho-familie.

Maar er is een keerzijde. De theorie klonk allemaal zo mooi. We kregen handvatten aangereikt voor allerlei situaties, maar zelfs ondanks een uitgebreide stage waren we niet voorbereid op het werkveld. Op hoe hard het allemaal is.




We zijn opvoeders, verzorgers. We staan er dag en nacht om voor onze cliënten en hun netwerk de best mogelijke situatie te creëren. Maar al snel leerde ik dat er niet gezorgd wordt voor deze verzorgers. Wij staan in de kou. Als nieuweling bijna alle feestdagen moeten werken? Dat is geen uitzondering. Een shift van 10 uur alleen met een leefgroep van 6 peuters en kleuters? Geen uitzondering. Overuren maken, maar geen tijd hebben om die op te nemen? Geen uitzondering.

In het onderwijs liep ik nog tegen andere zaken aan. Zeker sinds het M-decreet werd ingevoerd. Ploeteren, dat is wat we moesten doen. Ploeteren, net niet neervallen en dan hopen dat er naar onze zorgvraag werd geluisterd. Hele dossiers aanleggen van alle stappen die je voor leerling x al ondernam, een dossier dat moet aantonen dat hij een specifieke zorgvraag heeft en dat jij als leerkracht niet meer verder kan. En dan bij het afleveren van het dossier horen dat het nog niet genoeg is. Overvolle klassen, specifieke leertrajecten en oververmoeide leerkrachten. Dat is wat me bijblijft.

Ook in de jeugdzorg liep ik aan tegen zaken zoals wachtlijsten, instanties die elkaar tegenwerken in plaats van samenwerken, regelgeving die op papier mooi klonk maar in praktijk niet werkbaar was, ... Ik heb vaak het gevoel gehad dat het dweilen was met de kraan volop open. En dat zorgde steeds meer voor frustraties. Geen zorg voor de verzorgers, ontoereikende zorg voor cliënten, een systeem dat niet klopt. 

Er kwam een moment dat de tekeningen en knuffels daar niet meer tegenop wogen. Jezelf voor 100% geven en zo weinig kunnen veranderen. Je houdt dat niet tot je 65e vol. De ene misschien al wat langer dan de andere, maar volgens mij houdt niemand dat zijn hele loopbaan vol. Ik studeerde af in 2012 en had tot nu toe nog nergens een voltijds contract. Telkens opnieuw afscheid moeten nemen van cliënten die een plekje in je hart hebben en van collega's met wie je een band heb opgebouwd: ik kan het niet meer opbrengen.

Toen ik hoorde dat mijn contract afliep in het dagcentrum waar ik anderhalf jaar werkte, besloot ik daarom dat de tijd gekomen was voor een carrièreswitch. Geen gemakkelijke keuze, want mijn hart ligt daar in. Ik ga het missen om te knutselen en spelletjes te spelen. En om van die geniale tienergesprekken af te luisteren. Maar ik weet dat ik de juiste keuze maakte.

Mijn collega's en de gasten zorgden voor een mooi afscheid afgelopen donderdag. We aten chips, dronken Kidibull en ik kreeg supermooie bloemen. Ik pinkte een aantal traantjes weg, maar stapte met een warm gevoel in auto. Ik ben er klaar voor, voor dat nieuw avontuur.

#40dagenbloggen 18/40
Aantal ingezette skipdagen: 2/6   

Reacties

  1. Veel succes! Dappere keuze, jammer dat ze nodig was, maar super dat je iets anders gevonden hebt dat je graag wilt doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Succes! Dapper dat je luister naar jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel veel success! Ook al digital content creator zal je je creatief ei kwijt kunnen. Wie weet kan je op termijn je voorliefde voor de maatschappelijke zorg wel combineren met je ervaring als content creator?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Misschien wel :) Al denk ik dat ik vrij goed zit in het bedrijf waar ik nu ben aangenomen.

      Verwijderen
  4. Heel herkenbaar wat ik hier lees. Ik nam heel recent ook ontslag in mijn huidige job. Voor een groot stuk het gevolg van een gebrek aan zorg voor ons, de zorgverleners. Wat ontzettend spijtig is.
    Ik denk dat je de juiste stap hebt gezet! Veel succes in je nieuwe job!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo jammer om te lezen dat het herkenbaar is en dat je ontslag nam. Nog veel succes!

      Verwijderen
  5. Jammer dat je zulke redenen moet stoppen met je droombaan maar je gezondheid gaat voor!Creativiteit vindt wel een uitweg 😉

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vandaag al ontdekt dat ik heel creatief ga kunnen zijn op mijn job, dus komt helemaal goed.

      Verwijderen
  6. Succes lieverd :-)! I know you can!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heel veel succes op je nieuwe job!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik werkte ook 10 jaar in de zorg dus ik kan ook al die puntjes afvinken... En ja, ook hier was het 'op'... allesinds veel succes! Ik duim dat jou verandering even hard mee valt als die van mij!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heb al twee dagen een cultuurshock, zo een verschil met werken in de sociale sector.

      Verwijderen
  9. Toitoitoi, op naar een nieuw avontuur!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Zo herkenbaar, ik werk als verpleegkundige, en dat is een job die je enkel kan uitvoeren als je hier honderd procent achterstaat, want op meer steun dan jezelf moet je niet rekenen. Ik heb al dikwijls goesting gehad om de handdoek in de ring te gooien, maar tot op heden heb ik het lef nog niet gehad. Fijn dat jij die stap wel zette, ik wens je veel succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Succes in de nieuwe job, de titel spreekt me alvast aan :)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik herken helemaal wat je hier schrijft. Na zes jaar op de sociale dienst van de jeugdrechtbank kon ik het ook niet meer opbrengen. Niet de hulp kunnen bieden die nodig is, niet de nodige tijd kunnen investeren om zaken grondig aan te pakken, vaak kritiek krijgen omdat je niet genoeg doet, ... Jammer dat de sociale sector zo ondergewaardeerd wordt, want met mensen werken is het leukste wat er is!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Pijnlijk herkenbaar. Ben momenteel zelfs in ziekteverlof: alle zorg die ik voor anderen moet opbrengen (hetgeen ik ook met plezier en overtuiging doe, trouwens), kan blijkbaar niet eens voor de helft voor mij opgebracht worden door mijn werkgever. Pijnlijk, en na maanden verzet daartegen, is het licht toch uiteindelijk uitgegaan bij mij. En wat nu hé, welke weg moet ik nu volgen? Ik heb mijn werk al al die jaren ZO graag gedaan, maar dat blijf je niet volhouden als het ten koste van jezelf gaat...

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Moedige keuze! En gigantisch veel succes in de nieuwe job.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een grote stap! Heel veel succes gewenst.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten