Ons verhaal

Vandaag is het tijd voor wat romantiek op Miss Pixie's Blog. Het lief en ik zijn namelijk 6 jaar samen en ja, dat doet toch iets met een mens he. Het verhaal over hoe we elkaar hebben leren, wordt regelmatig nog eens bovengehaald op familie-toestanden. Ik vind dat niet zo erg, want ik vind het een heel mooi verhaal. Zo mooi dat ik het met jullie wil delen. Klaar voor wat meligheid?




We keren terug naar het jaar 2011. Ik zat op kot in Gent en zat in mijn tweede bachelor orthopedagogie. Ik was echt een studiehoofd en was zowel doorheen de week als in het weekend veel bezig met mij studies. Als ik niet aan het studeren was, dan bracht ik tijd door met mijn ortho-vriendinnen. Kot-avonden, filmmarathons, een avondje Overpoort, ... Ik had de tijd van mijn leven en miste niet echt een vriendje daarbij.

Het lief studeerde in Brussel en zat niet ook kot vanwege zijn drukke agenda buiten zijn studies. Verschillende studentenjobs wisselden elkaar af en hij repeteerde meermaals per week met de verschillende bands waar hij bij speelde. En als hij niet aan het repeteren of werken was dan sprak hij af met vrienden. Hij miste dus op dat moment ook niet echt een lief.

Hoe wij elkaar dan in godsnaam hebben leren kennen? Insert E. & E., onze jongere zusjes. Zij zaten samen op internaat en waren instant bevriend geraakt. Op een verjaardagsfeestje van de schoonzus zag mijn zus hem voor het eerst en ze wist direct dat hij mijn type was. Toen ze enkele maanden later gitaarles begon te volgen bij hem, liet ze heel regelmatig vallen dat E. haar broer misschien wel iets voor mij was en dat ik haar maar eens moest komen ophalen na de les om kennis te maken.

Op dat moment interesseerde me dat echt niet en kreeg ze steeds de reactie dat ze me moest gerust laten. Ondertussen zat de schoonzus al mee in het complot en plots besloten ze dat we maar eens telefoonnummers moesten uitwisselen. Meer om van zus haar gezaag af te zijn dan iets anders stemde ik in en gaf ik toestemming om mijn nummer door te geven. Maar ik zei direct dat ik niet als eerste zou sturen.

Mijn schoonzus zaagde de oren van het lief zijn hoofd tot hij me uiteindelijk een sms stuurde. Ik herinner me dat moment nog levendig! Ik zat op kot met twee orthomaatjes een gezellige avond te hebben. Ik schrok zo van het smsje! Ik had echt nooit gedacht dat hij me zou contacteren. We analyseerden het smsje woord voor woord en ik deed er zeker 30 minuten over voor ik reageerde. Er werd wat heen en weer gestuurd en plots geen antwoord meer. Zo ging dat twee weken lang. 

Plots kwamen we er achter dat onze gsm's hadden besloten geen berichten van langer dan 1 pagina te ontvangen waardoor er dus keiveel smsjes niet waren aangekomen. Toen we beide doorhadden dat we elkaar niet negeerden, was het ijs helemaal gebroken. Tijdens een avondje op café met weer diezelfde vriendinnen trok ik mijn stoute schoenen aan (ik denk dat het bier er ook voor iets tussen zat) en vroeg ik hem om af te spreken. Ik deed dit wel met een omwegje. Er was een event van school en nodigde hem daarvoor uit. Ik typte de sms zo alsof het leek dat ik die naar heel wat mensen had gestuurd, wat niet zo was.

En hij reageerde positief: hij zou er zijn. Maar hij was er niet. En ik hoorde niets van hem. Teleurstelling alom. Gelukkig waren de vriendinnen er met veel liefde en nog meer witte wijn. Toen we op de bus naar kot zaten, belde hij me plots. Hij was onderweg naar Gent en vroeg waar hij naar toe moest komen. Hij had onverwacht langer les gehad en was zijn gsm thuis vergeten waardoor hij me niet kon contacteren. OMG! Ik was zo blij! En zo gestresst, want ik was lichtjes aangeschoten en dat was niet de eerste indruk die ik wou maken.     

We spraken af in een café aan mijn kot. En het was een beetje liefde op het eerste zicht. Het klikte gewoon. We bleven heen en weer smsen en spraken nog een paar keer af voor we echt een koppel werden. Ondertussen zijn we 6 jaar verder en herinneren onze zussen er ons bij zo veel mogelijk gelegenheden aan dat we de afgelopen 6 jaar aan hen te danken hebben. En gelijk hebben ze.




Hoe leerde jij je significant other kennen? Hoelang zijn jullie al samen?


Liefs,
Miss Pixie          

Reacties

  1. Oh proficiat! Wij zijn dinsdag 9 jaar samen en leerden elkaar op kamp kennen (wel geen liefde op het eerste zicht)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij zijn ondertussen al iets meer dan 14 jaar samen. Ik herinner me ons verhaal ook nog, ook een mooie, maar niet noodzakelijk iets waar ik fier op was achteraf bezien. Een vriendin van mij had een crush op hem, tussen G en mij was het zo'n beetje coup de foudre, ik had best wat gedronken en hij zag die vriendin niet zitten, dus ik waagde mijn kans. Nadien bleek dat we als kinderen ook vaak samenspeelden. 😀😊

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo mooi! Proficiat! Mijn vriend en ik zijn intussen 14 jaar samen. Wij leerden elkaar kennen op een Chirocursus (niet voor niets het grootste relatiebureau van Vlaanderen ;-) ).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo schoon! Die zusjes van jullie hadden dat goed gezien. Wij leerden elkaar ook via via kennen. Een van mijn vriendinnen is zijn nicht. Ze heeft ons niet aan elkaar gekoppeld, maar we waren op hetzelfde evenement en toen ze hem aan mij voorstelde, was ik toch efkes de kluts kwijt. Ik denk dat ik er binnenkort ook eens over ga schrijven :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Proficiat!

    Hier al twaalf jaar waarvan 9 jaar getrouwd.
    We hebben elkaar leren kennen in café capital in antwerpen en was meteen verliefd op hem. Twee weken later zagen we elkaar weer in café capital en sinds dan een koppel :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leuk verhaal! 6 jaar is al een hele tijd! Echtgenoot en ik zijn deze zomer 10 jaar samen, ik kan het niet geloven! Misschien deel ik dan ons verhaal ook eens, al is dat niet zo spectaculair 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo sweet! Wij werden 11 jaar geleden gekoppeld door een gemeenschappelijke vriend. Jullie verhaal is echt wel romantisch!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire berichten